Woensdag 12-02-1997

Adelaide

Om 8 uur zijn we opgestaan na een goede nachtrust. Om 10 uur vertrokken om naar de stad (Adelaide) te gaan. Eerst een stukje met de auto naar het busstation en vandaar met de bus over de O-baan. Dat is een bus die op sommige stukken rijdt tussen een soort van betonnen rails, zodat de bestuurder niet hoeft te sturen. In de stad liggen niet van die rails en dan is het weer gewoon een bus. Daar zijn we weer naar een winkelcentrumpje geweest, waarbij het Zuidplein vergeleken een dorpswinkeltje is. Eerst hebben we nog even tickets opgehaald voor de overtocht met de veerboot naar Kangaroo Island. Gerard had de dag daarvoor gebeld hoe laat de boot vertrok en of we nog meekonden. Gelukkig was onze camper kleiner dan 5 meter, anders moest die op de speciale vrachtveerboot. 's Middag hebben we als lunch pancakes (pannenkoeken) gegeten. Daarna zijn we weer met de O-baan terug naar huis gegaan. 's Avonds zijn we naar een berg in de buurt gereden om te genieten van het uitzicht over de stad. In de verlichte stad kon je de vliegtuigen zien landen. Het was er wel erg fris en windig.

Donderdag 13-02-1997

Adelaide Hills

We zijn weer om 8 uur opgestaan en om 10 uur onderweg gegaan naar de Adelaide Hills. We zijn daar eerst naar de speelgoedfabriek in Gumeracha gegaan, alwaar ze een gigantisch hobbelbaard buiten hebben staan. De grootste ter wereld schijnbaar. In de winkel hierbij hebben we een paar souvenirs gekocht en hoedjes voor Bep en Mart. Ook hebben we een heel kleine koala gekocht op een pin. In eerste instantie had Bep die op d'r shirt zitten, maar na verloop van een paar dagen deed ze hem op haar hoed en zei ze hem elke dag goedemorgen. Een echte mascotte dus. In de loop van de vakantie heeft ze nog meer van de hoedspeldjes gekocht en op de laatste dag was die dan uiteindelijk vol. Na het hobbelpaard gingen we naar een soort automuseum vol met antieke motorren en auto's. Dat vond Evert wel heel erg leuk, maar de rest van de familie iets minder. Nadat we daar in de lokale pub wat gegeten hebben, zijn we naar een stuwdam gegaan. Deze was zo goed gebouwd, dat je met iemand aan de andere kant van de "muur" kon praten, terwijl dat toch zo'n 100 meter verderop was. Ze noemen dat de whisperring wall (fluistermuur), omdat je dus zelfs naar elkaar kunt fluisteren. Na aankomst thuis hebben Evert en Mart nog even gezwommen in het zwembad van Gerard en Marie hun dochter die samen met haar man op hetzelfde stuk grond woont, maar een eigen huis heeft. Het was die dag een aardige temperatuur van rond de 31 graden.

Vrijdag 14-02-1997

Adelaide

De weersvoorspelling van die dag was 34 graden en het werd dan ook behoorlijk warm met weinig wind. Evert en Mart hebben 's ochtends met Gerard de Camper opgehaald bij het verhuurbedrijf (garage) in de stad. Het was een mooie camper met veel kastjes, een tweepersoonsbed boven de bestuurderscabine, een neerklapbare tafel als tweede bed, een douche met w.c., een koelkastje en een magnetron. Daarnaast de benodigde bestek en borden, 4 badlakens, 4 slaapzakken, 4 kussens, 4 lakens en 4 kussenslopen, e.d.. Tevens kregen we er drie opklapstoeltjes en een opklaftafel bij om buiten te zitten. Ondertussen waren Bep en Marie bezig om de was te doen, zodat alles weer schoon meekon in de camper. 's Middags zijn we eerst met z'n vijfen gaan eten in de lokale pub van Gerard en Marie. Ze hadden daar een soort van buffet. Daarna zijn Bep, Mart en Marie inkopen gaan doen, van bier en limonade tot aan afwas toe. De heren konden ondertussen een beetje bijkomen in huis. Vervolgens hebben we alle spullen in de camper op hun plaats gezet en zijn we bijtijds naar bed gegaan.

Zaterdag 15-02-1997
Adelaide - Kangaroo Island
Om 5 uur zijn we opgestaan, zodat we om 6 uur op weg konden naar Cape Jervis, alwaar onze veerboot naar Kangaroo Island zou vertrekken. We gingen expres vroeg weg om de "drukte" op de wegen te voorkomen en zodat Evert aan het rijden met de camper kon wennen (met name het schakelen). Gerard en Marie reden voorop, zodat we de weg niet zelf hoefde te zoeken. We waren er vroeg genoeg om de voorgaande veerboot te zien vertrekken. In de tussentijd hebben we maar wat koffie gedronken. Evert moest de camper achteruit op de boot zetten, maar dat ging niet helemaal goed. De wagen gings iets te veel naar links, waardoor die naast de loopplank terecht dreigde te komen. Een bemanningslid heeft toen de wagen maar op z'n plek neergezet. De ruimte was wel heel erg krap tussen de wagens, dus dat was maar beter ook. Het varen duurde een uurtje. Het was heerlijk aan boord (benedendeks achter de ruiten i.v.m. de wind). Op het eiland aangekomen eerst maar weer eens wat koffie gedronken en toen op naar het informatiecentrum. We kregen daar de nodige folders. Ook hebben we een pas gekocht om alle belangrijke bezienswaardigheden te zien. De eerste dieren die we zagen op het eiland waren dode kangeroes (of beter gezegd wallibi's) langs de weg. Dat was niet bepaald een leuk gezicht. Langs de kust hebben we onze eerste lunch in de camper gegeten. Daarna zijn we op weg gegaan naar Seal Bay over de fantastische wegen van Kangaroo Island, maar niet heus. Op die gravelwegen kon je met onze camper maximaal 30 km rijden en soms nog geen eens 10 km en dan schudde je nog heen en weer. Van schokbrekers in een camper hebben ze schijnbaar nooit gehoord. Bij Seal Bay zijn me met een ranger het strand opgegaan om de zeeleeuwen van dichtbij te zien (ca. 10 meter). De meeste waren wel erg veel aan het luieren, maar er waren ook een paar actievelingen bij. Ze waren niet zo luidruchtig als in CaliforniÙ. Daarna langzaam op weg naar de camping in het westen van het eiland, genaamd Western K.I. Caravan Park. Tot onze verbazing zei de campingbaas dat er koala's in de buurt van de camping waren en dat er meestal ook wel een paar in de bomen van de camping zelf zaten. Er stonden namelijk genoeg eucalyptisbomen. En ja hoor, hij had gelijk. Een meter of tien van onze camper af zat een koala op z'n gemak te eten. Wat een scheetje. Op de camping hebben we toen voor het eerst die vakantie gebarbequed (en zeker niet voor de laatste keer). 's Avonds in het donker liepen er volop wallibi's te schooien op het grasveld van de camping. Er liep ook nog een possum tussen, maar in het donker was het allemaal wat lastig te zien. Die dag hebben we vanaf Adelaide 284 km gereden.

Zondag 16-02-1997
Kangaroo Island
Om 9 uur zijn we opgestaan na een heerlijke nachtrust. Er was veel bewolking. Om 10 uur zijn we weggegaan naar Kelly Hills Caves. We waren er net op tijd (11 uur) om met een groep de grot in te gaan. Anders hadden we een uur moeten wachten voor de volgende tour. Hierna zijn we naar Flinders Chase gegaan. Aldaar hebben we eerst een hotdog en wat brood gegeten. Op de parkeerplaats liepen een paar kangaroes en een emoe rond. In de bomen zaten (hingen) ook nog een paar slapende koala's. Vervolgens zijn we naar Cape de Couedic gereden met z'n vuurtoren en vervolgens richting Admirals Arch met z'n zeehonden op de rotsen. Ook hebben we nog een paar mooie foto's genomen van doorkijkjes in de bergen naar het strand. Vervolgens op naar de Remarkable Rocks, met z'n rotsen die op bijzonder mooie wijze zijn uitgeslepen. Verder landinwaarts naar het westen zijn we niet gegaan omdat de plaatselijke ranger zei dat de bomen wel erg laag over de weg hingen voor een hoge camper. Op zich wel jammer, maar ja, dat had waarschijnlijk wel weer uren gekost op die fantastische wegen. Op het plaatselijke parkeerterrein zagen we nog een koala door de bossen struinen op zoek naar een goede boom. Redelijk bijtijds zijn we weer op dezelfde camping aangekomen. Om de tijd te verdrijven hebben we nog de plaatselijk uitgezette koala-wandelroute gevolgd. Daar hingen weer een aantal koala's. Deze waren iets actiever, omdat het ondertussen al weer het eind van de middag was. Na deze etende koala's gezien te hebben, zijn we maar weer zelf gaan eten (barbequen). Op deze dag hebben we slechts 72 km gereden, ondanks dat we "uren" in de camper hebben gezeten.

Maandag 17-02-1997

Kangaroo Island

Om 8 uur zijn we opgestaan en om half tien zijn we vertrokken naar het bezinestation, want er zat nog maar zeer weinig diesel in de wagen en er waren geen pompen in het westen van Kangaroo Island die open waren. Eerst hebben we op de camping nog een wel zeer actieve koala gezien, die over het terrein liep op zoek naar een goede eucalyptisboom. Best wel een grappig gezicht zo op de kale vlakte. Na het tanken zijn we naar Stokes Bay gereden, alwaar we door de rotspartij naar het strand zijn gelopen. Het was er behoorlijk warm en Bep heeft nog even met haar voeten in het water gelopen om af te koelen. Na de lunch zijn we naar Paul's Place gegaan. Dat is een soort van opvangcentrum voor gewonde en moederloze dieren (en tevens een mini-dierentuin). Het was daar heel erg geinig. De dieren aten er gewoon uit je handen (met name de kangeroes en de schapen). Ze verdrongen zelfs elkaar om maar genoeg eten te krijgen. Vooral de kangaroes waren slim. Die hielden je hand stevig vast zodat je die niet naar beneden kon houden voor de schapen. Er werd ÚÚn (behoorlijk zware) kangeroe in de handen van iemand gestopt om de fles te geven. Vervolgens heeft Evert hem ook in z'n handen gehouden. Het bleek dat daar een zeer kleine en kale kangeroe (joey) in zat. Bep probeerde deze op de foto te zetten (zonder flits), maar dat is niet zo goed gelukt. Op de videofilm van Mart is het beter te zien, inclusief de bewegende pootjes. Vervolgens hebben we ook nog andere beesten gezien (en gevoerd). Bep heeft ook nog even een Koala vastgehouden. Gelukkig was dat niet zo commercieel opgezet dat je daar 10 dollar voor hoefde te betalen, zoals dat in andere parken de gewoonte is. Ook hebben we nog een aantal regenboogparkieten uit de handen laten eten. Heel erg grappig allemaal. Vervolgens nog even naar Kingscote gegaan om wat inkopen te doen. Zoals de gewoonte is in AustraliÙ, moest de alcohol (bier en wijn) in een apparte winkel worden gekocht en niet in de supermarkt. Hierna zijn we naar Emu Bay gegaan, alwaar we een camping hebben opgezocht. Evert en Mart zijn nog even wezen "zwemmen" in het ondiepe water. Daarna hebben ze voor de eerste keer de eigen douche gebruikt. Die is daarna niet meer gebruikt omdat alle andere campings wel gewoon douches hadden. Deze dag hebben we 169 km gereden, waarvan een groot gedeelte over een verharde weg (eindelijk).

Dinsdag 18-02-1997

Kangaroo Island

Op 8:30 zijn we opgestaan en om 9:30 waren we op weg naar Kingscote om wat in te slaan voor de inwendige mens. Vervolgens zijn we naar American River gereden, alwaar er veel zwarte zwanen waren. Daar ter plaatse hebben we de camper neergezet en wat brood gegeten. Daarna zijn we op weg gegaan naar het meest oostelijke punt van Kangaroo Island, genaamd Cape Willoughby. Daar aangekomen bleek dat we de enige touristen waren en kregen we een persoonlijke rondleiding door de witte vuurtoren. Voor de rondleiding begon moest deze meneer nog even opbellen naar Adelaide om op te vragen wat de warmste temperatuur van Kangaroo Island de afgelopen eeuw was geweest. De computer had namelijk net geregistreerd dat hij door de 100 graden fahrenheit grens heen wasgegaan en dat was zeer uniek. Het was ongeveer zo'n 34 graden celcius. Het bleek inderdaad de warmste dag sinds 19 jaar, maar in Adelaide was het ietsje warmer (41 graden). De vuurtoren is de oudste in Zuid AustraliÙ en is gebouwd met uit de rotsen gehouwde stenen. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar Penneshaw alwaar we een camping opgezocht hebben. We waren hier al vrij vroeg. 's Avonds hebben we eerst een pizza gegeten en daarna zijn we richting het "strand" gegaan om pinguins te zien. Na een kort praatje van een ranger met video-beelden, zijn we de kuststrook met deze ranger afgelopen op zoek naar pinguins. Het bleek het verkeerde moment van het jaar, want er was bijna geen pinguin te bekennen. Met moeite hebben we er een paar gezien, maar het was te donker om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Deze dag hebben we 140 km gereden.

Woensdag 19-02-1997

Kangaroo Island - Hahndorf

Om 8:30 zijn we opgestaan om de veerboot van 10:30 te halen. Deze veerboot bracht ons weer terug naar het vaste land. Vervolgens zijn we naar Victor Harbor gereden, alwaar we over een brug naar Granite Island zijn gelopen. Op die brug kwamen we een paardentram tegen. Het was er zeer warm, dus we besloten om maar iets verkoelends op een terrasje te gaan drinken. Daarna zijn we met de paardentram teruggereden. Om 16:45 kwamen we aan op de camping in Hahdorf. Dit is een Duits aandoend dorpje in de heuvels van Adelaide. Evert en Mart zijn daar nog even wezen zwemmen om af te koelen. Bep heeft nog even Marie gebeld, dat alles goed was verlopen. Daarna hebben we gewandeld naar het dorp, alwaar we in de pub (tussen de gokkers) lekker Duits hebben gegeten (Bratwurst e.d.). Deze dag hebben we 153 km gereden (en natuurlijk een stukje gevaren).

Donderdag 20-02-1997

Hahndorf - Murray Bridge

Zoals gewoonlijk zijn we weer om 8:30 opgestaan en dit keer waren we om 10 uur op weg naar Nuriootpa in de Barossa Valley. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en koffie gedronken. Vervolgens gingen we naar Lyndoch om wat informatie te krijgen over het kunnen bezoeken van een wijngaard. Vervolgens hebben we een rondleiding gehad in de wijngaard van Yaldara, alwaar ze een groot landhuis hadden. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar het zuiden, dwars door Adelaide in het spitsuur. Daar leer je pas hoe je je auto moet schakelen met al die stoplichten en langzaam optrekken. Om 17:30 zijn we maar gestopt bij de stad Murray Bridge om een camping op te zoeken. Om af te koelen hebben Evert en Mart weer even gezwommen. Vandaag hebben we zowaar 248 km gereden (het wordt langzaamaan meer).

Vrijdag 21-02-1997

Murray Bridge - Mount Gambier

We zijn weer eens om 8:30 opgestaan en na 10 uur weggegaan. We moesten eigenlijk al eerder van de camping af zijn, maar ja, jammer dan. Vervolgens zijn we even boodschappen gaan doen en koffie wezen drinken. We hebben vandaag voornamelijk gereden (429 km) en weinig anders gedaan. Het was erg warm en de vliegen waren zeer opdringend als we eens even langs de weg stopten. In Mount Gambier zijn we naar een camping gegaan dicht bij het blauwe meer (Blue Lake). Dit is een oude krater die vol is gelopen met water. Het is zo'n 205 meter diep en bevat genoeg water om de stad en omstreken te bedienen van water. 's Avonds koelde het daar behoorlijk af.

Zaterdag 22-02-1997

Mount Gambier - Edenhope

Voor de verandering zijn we eens om 8:30 opgestaan en om 10 uur onderweg gegaan. Vervolgens zijn we zoals gewoonlijk boodschappen gaan doen en kofie wezen drinken. Het was zwaar bewolkt en er was veel wind, maar het was toch heerlijk weer. In Naracoorte zijn we naar twee grotten geweest, namelijk Alexandra Cave en Victoria Fossil Cave. In deze laatste grot hebben ze de overblijfselen gevonden van een heleboel prehistorische dieren, zoals de voorloper van de huidige kangeroe en een bosleeuw. Toen we uit deze grot kwamen begon het lichtjes te regenen, maar dat was eigenlijk wel lekker. Omdat het nog vrij vroeg was, zijn we doorgereden naar Edenhope. Om kwart voor vijf waren we daar op de camping. Het duurde wel even voordat we de campingbaas hadden gevonden, want die was aan de andere kant van de camping in de "snackbar" pizza's aan het bakken. Dat leek ons wel een goed idee, dus dat hebben we dan maar gegeten. Ook hebben we nog eventjes Ank gebeld hoe het er hier voor stond en hebben we de witte was gedaan. Vandaag hebben we slechts 174 km gereden.

Zondag 23-02-1997

Edenhope - Halls Gap

Om 8:30 zijn we opgestaan volgens de Zuid-Australische klok, maar die bleek een half uur achter te lopen op de Victoriaanse klok. Tenslotte waren we gistermiddag de staatsgrens gepasseerd. Het was die nacht behoorlijk koud geweest (18 graden in de camper) en er was ondertussen veel bewolking en wind komen opzetten. Om 12 uur tijdens het drinken van de koffie was het buiten al zo'n 20 graden. 's Middags zijn we naar de Grampians gegaan en kwam af en toe de zon door. Daar zijn we eerst naar de McKenzie Falls (waterval) gegaan en vervolgens naar de Balconies. Dit is een grappige rotspartij in de vorm van de bek van een of ander beest. Het uitzicht hiervandaan op de vallei was prachtig. Vanuit de Barokka Lookout konden we het dorp Halls Gap zien liggen waar we zouden gaan overnachten. In Halls Gap waren we om 6 uur bij de camping. Deze dag hebben we 236 km gereden.

Maandag 24-02-1997

Grampians

We zijn weer eens om 8:30 opgestaan en dit keer waren we al om 9:30 weg. Het gaat 's ochtends al wat meer routinematig. Eerst zijn we even naar het Bezoekerscentrum geweest. Vervolgens zijn we naar het Brambuk cultureel museum geweest dat daar vlak naast zat. Dit is een museum over de plaatselijke Aboriginals. Hier hebben we een T-shirt met aboriginal art voor Bep gekocht, alsmede de onvermijdelijke hoedspeld (hatpin). Daarna zijn we het dorp ingegaan om boodschappen te doen, waarna we konden gaan eten. Het was erg lekker weer. Vervolgens zijn we naar Lake Bellfield gereden (een stuwmeer). Daarna zijn we de bergen in gegaan naar Silverband Falls, waar je heerlijk rustig door de natuur kon wandelen, de vogels hoorde fluiten en het water hoorde stromen, zonder dat je mensengeluiden hoorde. Vervolgens zijn we naar het Lakeview Lookout gegaan, waarvandaan je het dorp en stuwmeer kon zien. Vervolgens zijn we gegaan naar de Grand Canyon (waar ken ik die naam toch van?). Dit was een heel mooi gebied, maar niet echt een makkelijk bewandelbaar pad. Vandaar dat we hier halverwege dan maar even zijn gestopt. Evert en Mart zijn nog eventjes doorgelopen om van bovenaf over de canyon te kijken. Vervolgens zijn we weer terug naar het dorp gegaan en hebben we een andere camping opgezocht voor de afwisseling. Hier waren we al om half vijf. Vandaag hebben we slechts 37 km gereden.

Dinsdag 25-02-1997

Halls Gap - Warrnambool

Standaard waren we weer om 8:30 op en om 9:30 op weg gegaan. Eerst zijn we even verse broodjes bij de bakker gaan halen en vervolgens zijn we op weg gegaan naar de oceaan. Daar aangekomen, zijn we langsgegaan bij Tower Hill. Dat is een oude vulkaan (alweer?) waar ze een wildreservaat van hebben gemaakt, waar niet gejaagd mag worden. Er zit veel water in deze kratermond en daarom zijn er ook een heleboel watervogels. Ook hebben ze daar een aantal koala's. Terwijl we er eentje hoog in de boom zagen zitten, zette Evert het opeens op een lopen en viel die plotseling in de buurt van een boom neer. Schijnbaar had die opeens last van een zonnesteek want alles ging opeens voor z'n ogen draaien. Vanaf die dag zette hij steeds z'n hoed op als er veel zon was. Daarvoor had hij er meestal weinig zin in om dat ding op z'n hoofd te zetten. Na van de schrik bekomen te zijn, zijn we nog even wezen wandelen en zagen we nog meer koala's, maar Evert was een beetje bang om rechtop naar boven te kijken. Omdat Evert aan de val nog wat pijn had overgehouden in z'n schouders zijn we maar zo snel mogelijk daarna een camping gaan opzoeken. Om half vier waren we op de camping in Warrnambool. Hier hadden ze geen gewone plaatsen meer, maar alleen plaatsen met een privÚ badkamer (WC en douche), wat niet echt erg was. Deze dag hebben we toch nog 186 km gereden.

Woensdag 26-02-1997

Warrnambool - Apollo Bay

Dit keer zijn we om 9 uur opgestaan en om 10 uur onderweg gegaan. Eerst hebben we op ons gemak boodschappen gedaan (een soort hobby van ons) en vervolgens zijn we de kust langsgereden. Deze weg noemen ze de Great Ocean Road en daar heb je een groots uitzicht op bijzondere rotsformaties die door de oceaan zijn uitgesleten. Bij de eerste de beste plek waar we gingen kijken, liet Evert per ongeluk de sleutel in de camper zitten, terwijl die hem op slot deed. Aangezien we geen reservesleutel hadden, moesten we toch de wagen open krijgen. Gelukkig hadden we nog een klein raampje boven het aanrecht niet op slot gedaan. Deze hebben we eerst opengeschoven en vervolgens lukte het Mart met veel klauterwerk om hier doorheen te kruipen en de sleutel te bemachtigen. Dit raampje is daarna dan ook niet meer op slot geweest als we onderweg waren, tenslotte weet je maar nooit of het nog eens gebeurd. De hele dag hebben we naar de rotsformaties gekeken van het Port Cambell National Park. Er waren vooral veel doorkijkjes door de rotsen naar de oceaan. Het waaide er wel behoorlijk en daardoor was het een beetje fris. Tenslotte zijn we hier naar de (beroemde) 12 apostelen gegaan, die je niet allemaal kon zien. Evert noemde het dan ook de 7 weduwen. Onderweg naar Apollo Bay begon het te regenen. Hier kwamen we om 18:45 aan, nadat we die dag 167 km hadden gereden.

Donderdag 27-02-1997

Apollo Bay - Ballarat

Om 8:30 zijn we opgestaan. Het was zwaar bewolkt. Eerst hebben we een poosje gereden en toen hebben we in een dorp boodschappen gedaan en wat koffie gedronken. 's Middags kwam er weer een blauwe lucht, maar nog wel veel wind. 'sin Ballarat zijn we naar Sovereign Hill gegaan. Dat is een oud mijnwerkersdorp dat ze opnieuw als een soort van openlucht museum hebben opgebouwd op de originele plaats. Er liepen een heleboel vrijwiliggers in originele klederdracht rond om de oude sfeer een beetje op te roepen. Heel erg leuk. Ook was er een oude bowlingbaan (of eigenlijk kegelbaan i.v.m. de 9 pins). Deze was nog helemaal van hout, inclusief de bal (zonder gaten) en en de kegels. We hebben dat nog even geprobeerd, maar je moest dan zelf de kegels weer overeind zetten, want er was natuurlijk geen automaat. Vervolgens zijn we naar de camping even buiten de stad gegaan, waar we om 17:30 aankwamen. Evert en Mart hebben daar nog even pool gespeeld. Deze dag hebben we 206 km gereden.

Vrijdag 28-02-1997

Ballarat - Melbourne

Om 8:30 zijn we weer opgestaan en dit keer waren we om 9:45 op weg naar het park in de stad, alwaar ze de week erna een begoniafestival zouden houden. De bloemen waren daarvoor al volop in de bloei in de kas. Even buiten het park was een meer waarin zwarte zwanen en wat eenden aan het zwemmen waren. We hebben daar nog even langs de oever gewandeld. Vervolgens zijn we op weg gegaaan naar de Great Southern Woolshed even buiten de stad. Eerst hebben we daar op de parkeerplaats wat gegeten en toen zijn we naar binnen gegaan. Eerst kregen we daar een show waarin ze alle verschillende soorten schapen (of beter gezegd rammen) lieten zien die ze in AustraliÙ hebben (of hebben gekruisd). Vervolgens kregen we nog een show te zien hoe ze met een hond eenden konden drijven in een hok. Daar hadden ze ook verschillende stukken afgezet waarin verschillende dieren zaten waaronder varkens, lammetjes, ganzen, eenden, kippen, konijnen en cavia's. Vervolgens zijn we direct naar Melbourne doorgereden, waarin we weer middenin de spits, naar onze camping ten noorden van de stad zijn gegaan, in de "wijk" (suburb) Coburg. Op deze camping kwamen we om 16:30 aan en we zijn daar drie nachten gebleven. Die dag hebben we 132 km gereden.

Zaterdag 01-03-1997

Melbourne

's Nachts heeft het geregend. 's Ochtends hebben we het iets rustiger aangedaan dan normaal, omdat de camper die dag kon blijven staan. We waren dan dan ook pas om 10:15 bij de bushalte. De bus bracht ons naar het centrum van Coburg, waarvandaan we de tram naar de city namen. Eerst hebben we een wandeling gemaakt door het centrum en vervolgens hebben we een hapje gegeten bij McDonalds. 'shebben we met de gratis rondtoer-tram een rondje gereden richting Victoria Market. Dit is een grote markt die op bijna elke dag van de week open is. Ze waren net de markt aan het opbreken toen wij er kwamen, maar toch hebben we nog twee truien gekocht voor Bep en Mart. Vervolgens gingen we met de gewone tram weer naar Coburg en hebben we daar wat boodschappen gedaan. Vervolgens zijn we met de (laatste) bus naar de Camping gegaan. Omstreeks vijf uur waren we terug en toen hebben we nog lekker even gezwommen. Tenminste dat wil zeggen Mart heeft gezwommen en Bep en Eef hebben in de hot whirl pool gezeten.

Zondag 02-03-1997

Melbourne

Om 9 uur zijn we opgestaan. Het was half bewolkt. Vervolgens zijn we om 10:15 ruim een half uur gaan lopen richting de dichtsbijzijnde tram. De bus reed namelijk niet op Zondag. Eerst zijn we weer op weg gegaan naar de Victoria Market op souvenirjacht voor de familie en kennissen. Tussendoor zijn we daar in een pub heerlijk gaan eten. Evert heeft op de markt eindelijk een paar nieuwe sportschoenen gekocht, want degene waar die op liep, waren al helemaal gescheurd. Het kostte wel wat moeite om ze voor een redelijke prijs te krijgen, maar na een beetje afdingen kwam er een aardig bedrag uitrollen. Vervolgens zijn we naar de andere kant van de rivier gegaan, naar de royal botanic gardens. Dit was heel mooi (en groot) opgezet. Ook zat er in het park een grote groep vleermuizen. Uiteindelijk waren we om 19:45 weer op de camping en hebben we nog even een boterham gegeten. Het weer was die dag lekker warm, maar niet te.

Maandag 03-03-1997

Dandenong Ranges

We zijn weer eens om 8:30 opgestaan en om 9:30 waren we onderweg naar de Dandenong Ranges. Eerst hebben we onderweg nog boodschappen gedaan en hebben we natuurlijk koffie gedronken. Vervolgens zijn we naar Mount Dandenong geweest voor een uitzicht over de vlakte waarin Melbourne ligt. Het uitzicht viel wat tegen omdat het nogal bewolkt was. Je kon met moeite de hoge gebouwen in de city van Melbourne ontdekken. Vervolgens gingen we op weg naar Belgrave om de stoomtrein van 14:30 te halen. Puffing Billy is een stoomtrein die door de Dandenong Ranges gaat dwars door de bossen. Het is de enige trein in AustaliÙ waar je met je benen buitenbord mag houden en de hoofdconducteur drong er dan ook zeer op aan dat je dat maar even deed. Op de heenweg deden we er ÚÚn uur en 10 minuten over om in Lakeside te komen. Daar mochten we een half uur rondwandelen alvorens de trein weer terug ging. Evert heeft nog even met de machinist in de locomotief gesproken over hoe de machine werkt. De machinist noemde Evert een kaaskop (uit Holland). Van de wel zeer vrolijke hoofdconducteur mochten we op de terugweg in de eerste klas zitten, direct achter de locomotief (zonder tender). Dit was zeer leuk. Om 18:15 waren we in Dandenong (Melbourne) op de camping. Die dag hebben we 119 km gereden.

Dinsdag 04-03-1997
Melbourne - Phillip Island
's Ochtends was het zeer regenachtig en hebben we twee keer een flinke bui gehad. 's Middags klaarde het wat op toen we op Phillip Island waren aangekomen. Daar zijn we eerst bij het bezoekerscentrum geweest voor informatie en om alvast kaarten te halen voor de Penguin Parade 's avonds. Vervolgens zijn we naar de plaats van de Penguin Parade geweest en hebben daar in het museumpje wat rondgekeken, ondanks dat ze dat aan het verbouwen waren. We zijn daar nog even op het strand geweest om te kijken waar de pinguins aan land zouden komen. Vervolgens zijn we naar de Nobbies gegaan. Een nogal woest gebied aan de westkust van Phillip Island. Om 15:30 waren we al op de camping, zodat we even konden bijkomen omdat het laat zou worden. 's Avonds zijn we bijtijds naar de Penguin Parade gegaan, zodat we een goede plek konden uitzoeken in het "stadion". Het was daar zeer fris, dus Evert is even terug gegaan naar de camper om onze jassen en een slaapzak te halen om op te zitten. Ondertussen kwam de eerste pinguin bij zonlicht nog aan land, zodat we die vrij goed konden zien. Daarna hebben we de koffie gedronken die we hadden meegenomen om het wachten wat aangenamer te maken. Na zonsondergang kwamen de pinguins in groepjes aan land. Helaas was er ook een groep scholieren aangekomen die voor de tribune op het zand mochten gaan zitten. Hierdoor kon Mart zijn videoamera die op een statief stond niet altijd goed richten op een pinguin omdat er dan een scholier voorzat. Jammer, maar helaas. We hebben geen foto's en dia's genomen, omdat het veel te donker was. Wel hebben we veel gefilmd, waar redelijke stukken tussen zitten. Na terugkomst op de camping hebben we nog even Lena gebeld die jarig was. Totaal hebben we die dag 161 km gereden.

Woensdag 05-03-1997

Phillip Island - Toora

Het was zonnig weer, maar er stond wel veel wind. Eerst hebben we weer eens boodschappen gedaan in Kingscote en natuurlijk hebben we daar ook koffie gedronken. Vervolgens zijn we naar het vaste land gegaan. In Wonthaggi hebben we een oude kolenmijn bezocht, die niet meer in gebruik is, behalve als museum. Met een oude mijnwerker zijn we de mijn in gaan wandelen. Deze gaf allerlei uitleg over gebeurtenissen in de mijn en andere mijnen uit het gebied. Met een kolentreintje zijn we de mijn weer uitgegaan. Dat scheelde weer een hoop geklauter. Vervolgens hebben we nog een stuk gereden alvorens we in Toora een camping hebben opgezocht. Het regende toen ondertussen. Deze dag hebben we slechts 141 km gerereden.

Donderdag 06-03-1997

Toora - Lakes Entrance

Na een wat onrustige nacht met veel wind en regen hebben we een poosje gereden, alvorens we boodschappen zijn gaan doen (met koffie). Het regende nog steeds. Om 14:30 waren we al op de camping in Lakes Entrance. Een leuk plaatsje waar veel mensen in de zomervakantie komen. Er waren dan ook veel winkeltjes en restaurantjes. Het was weer even droog toen we zijn gaan wandelen. Eerst over de brug van de binnenrivier/meer en vervolgens een stukje door de duinen naar het strand. 's Avonds begon het weer te regenen toen we gingen eten bij de chinees. Het eten was daar zeer goed en ook de bediening was goed. Zij wilde persÚ dat we gingen zitten op een plaats waar we alledrie naar buiten konden kijken door de grote ronde ramen. Deze dag hebben we 221 km gereden.

Vrijdag 07-03-1997

Lakes Entrance - Albury

We zijn vandaag eens wat vroeger opgestaan (8:00 uur), omdat het een lange rit zou worden. Het had weer de hele nacht geregend. 's Middags klaarde het gelukkig weer wat op toen we de bergen in waren. Ondanks dat het een snelweg was, waren er stukken onverharde weg bij. Dat is best wel behoorlijk lastig rijden in de bergen met een Camper. Vandaar dat we op die stukken niet erg opschoten. Toen we eenmaal daar doorheen waren konden we gelukkig weer redelijk doorrijden, alhoewel we nog wel door een kudde schapen heen moesten. Ook zijn we nog gestopt bij een stuk land dat onderwater was gelopen en waar de bomen onder water stonden. Dat krijg je ervan als AustraliÙrs een meer willen aanleggen (Lake Hume). Ze bouwen ergens een paar dammen en ze trekken zich weinig aan van wat er op de ondergelopen stukken grond staat, behalve als er toevallig wat mensen wonen. Die mogen dan nog wel verhuizen. Om vijf uur waren we uiteindelijk op de camping in Albury. Het was was ondertussen goed genoeg om weer eens buiten te zitten. Heerlijk. In totaal hebben we die dag 348 km gereden.

Zaterdag 08-03-1997

Albury - Canberra

Om 8:30 zijn we weer opgestaan om te ontbijten. Vervolgens zijn we eerst boodschappen gaan doen en zijn we koffie wezen drinken, alvorens we weer behoorlijk lang hebben gereden (344 km) richting Canberra. Het was gelukkig alleen maar een beetje half bewolkt, dus het was goed uit te houden. Om 4 uur waren we al op de camping even buiten de staatsgrens van Canberra. Het was daar lekker weer (24 graden om 6 uur), zodat we nog even zijn gaan zwemmen in het zwembad, waarna het weer enigszins betrok.

Zondag 09-03-1997

Canberra

Om 10 uur gingen we onderweg naar Canberra. Het was toen zwaar bewolkt en dat bleef het ook de hele dag. Eerst zijn we gegaan naar de Telstra Tower die op de Black Mountain staat. Hiervandaan had je een goed uitzicht op de stad, die zeer breed is opgezet. Dat komt omdat ze de stad pas zijn gaan bouwen nadat besloten is dat het de hoofdstad van AustraliÙ ging worden. En daarom moest het zo mooi mogelijk worden. Vervolgens zijn we naar het parlementsgebouw gereden. We moesten eerst door de bewaking heen, alsof je met het vliegtuig ging vliegen. Vervolgens hebben we een rondleiding gevolgd door het gebouw, waarbij we de House of Commons (soort van 2e kamer) en House of Lords (soort van 1e kamer) hebben gezien. Daar hebben we in het lokale restaurant een hamburger gegeten. Vervolgens zijn we naar het oorlogsmonument gegaan. Dat is een monument voor alle oorlogen waarin AustraliÙ heeft gevochten. Dit soort monumenten hebben ze overal in AustraliÙ, maar dan specifiek voor die staat. Deze was echter veel groter opgezet en er was tevens een museum bij waarop alle oorlogen werden getoond. Natuurlijk met name de eerste en tweede wereldoorlog, maar ook andere oorlogen, zoals in Vietnam en Korea. Zeer indrukwekkend allemaal. Vervolgens zijn we weer eens een berg opgereden om een uitzicht te krijgen over de stad. In dit geval was dit Mount Ainsley. Om vijf uur waren we weer terug op de camping. Dit keer was de temperatuur om zes uur iets lager (16.9 graden). In totaal hebben we slechts 81 km door Canberra gereden.

Maandag 10-03-1997

Canberra - Katoomba (Blue Mountains)

's Ochtends was het zonnig, maar later werd het bewolkt. Eerst hebben we een behoorlijk lang stuk gereden naar de Blue Mountains (in de buurt van Sydney). Daar zijn we eerst weer even langsgegaan bij het bezoekerscentrum in Glenbrook. Daarna gingen we de bossen in bij Glenbrook, maar dat viel enigszins tegen. De route naar een grot met Aboriginal tekeningen was afgesloten (Red Hands Cave) en de uitzichten vanaf de bergen waren niet echt spectaculair. Wellicht waren we ondertussen enigszins verwend. Vervolgens zijn we naar de Wentworth Falls gegaan, waarna we naar Katoomba zijn doorgereden. Om zes uur waren we daar op de camping. 's Avonds zijn we gaan kijken bij de Three Sisters, die verlicht waren. In totaal hebben we die dag 324 km gereden.

Dinsdag 11-03-1997

Katooma - Lithgow (Blue Mountains)

Deze hele dag zijn we in de Blue Mountains geweest. Eerst zijn we gaan wandelen in het gebied aan de overkant van de camping. Daar waren een aantal watervallen. Vervolgens zijn we naar de kabelbaan gegaan. Deze ging een stuk over de kloof richting de drie gezusters en keerde toen weer terug. Vervolgens zijn we met een "treintje" naar beneden gegaan. Dit ging over een voormalige spoortrein die op ÚÚn punt 51 graden stijl is. Na daar even gelopen te hebben zijn we weer met de "trein" naar boven gegaan. Vervolgens zijn we naar Boar's Head gereden. Dit is een rots in de vorm van een hondekop. Hierna zijn we Katooma uitgereden en zijn we naar Blackheath gegaan. Hier zijn we naar Govetts Leap geweest met mooie uitzichten. Vervolgens zijn we naar Lithgow gereden, alwaar we boodschappen hebben gedaan en vervolgens een camping hebben opgezocht. Hiervandaan hebben we Anke opgebeld om haar een goede reis toe te wensen. Vandaag hebben we slechts 74 km gereden.

Woensdag 12-03-1997

Lithgow - Sydney (Blue Mountains)

Vanmorgen was het stralend weer. Eerst zijn we nog even boodschappen wezen doen en toen vervolgens zijn we naar de Zig Zag Railway gegaan. Hiermee zijn we naar beneden gereden (al zig-zaggend), naar de werkplaats waar ze oude stoomtreinen voor de route onderhouden. Helaas reed de stoomtrein alleen in de weekends en zaten we vandaag dus in een oude dieselwagen. Daarna zijn we langzaam aan weer naar boven gegaan met een enkele stop tussendoor om van het uitzicht te genieten. Vervolgens zijn we met de camper naar een botanische tuin gegaan op de berg Mount Tomah. Aangezien het begin van de tuin bovenaan was, moesten we naar beneden lopen om de tuin te zien. Dat ging vrij ongemerkt, maar toen we naar boven moesten, merkten we dat toch wel. En dan te bedenken dat het ook nog eens redelijk warm was (27 graden). Vervolgens hebben we de Blue Mountains achter ons gelaten en zijn we richting Sydney gereden. Door de buitenwijken en natuurlijk in de spits kwamen we uiteindelijk op de camping aan in North Ryde. Uiteindelijk hebben we die dag 136 km gereden.

Donderdag 13-03-1997
Sydney
Vandaag hebben we eens lekker uitgeslapen tot 9:15. De bus kwam 's ochtends speciaal langs de camping om passagiers op te pakken. Met deze bus reden we naar het treinstation in Chatswood. Vandaar gingen we met de trein naar de City over de Harbour Bridge. Als eerste zijn we naar het aquarium geweest in Darling Harbour. Daar hebben we een kaart gekocht voor een aantal attracties tegelijk. Vervolgens zijn we dus het aquarium ingeweest en hebben we visjes gekeken. Ze hadden daar twee grote aquariums. EÚn gevuld met grote jongens, zoals haaien en roggen en ÚÚn met wat kleinere vissen. Ook was er een stuk waar ze zeeleeuwen hadden. Daarnaast nog een hoop kleine aquariums met veel gekleurde vissen uit het Great Barrier Reef gebied. Vervolgens hebben we daar in de snackbar (van onze attractiekaart) gegeten. Vervolgens hebben we een rondje met de monorail gereden door het gebied van Darling Harbour. Toen we daar mee klaar waren zijn we weer terug gegaan naar de haven, alwaar we met een boot twee uur lang door de havens van Sydney zijn gevaren. We zagen daar o.a. het operahuis. Het was heel lekker op het water. Toen we daar klaar mee waren zijn we langszaam aan weer naar de trein gegaan, want om 5 uur sluiten alle attracties. Met de trein kwamen we om 18:30 aan in Chatswood. Aangezien de bus pas wegging om 19:15 en 20:15 zijn we eerst opzoek gegaan naar een restaurant. Na een poosje zoeken, zijn we Uiteindelijk maar wat bij McDonalds gaan halen, omdat de meeste eettentjes al dicht waren. Uiteindelijk zijn we met de bus van 19:15 weer naar de camping gereden.

Vrijdag 14-03-1997

Sydney

Vandaag zijn we iets eerder opgestaan. Om 9:15 hadden we al de bus naar Chatswood, waarvandaan we weer met de trein naar de stad gingen. Eerst zijn we de Sydney Tower opgegaan om van bovenaf een uitzicht over de stad te krijgen. Vervolgens zijn we in een Amerikaans/Mexicaans restaurant gaan eten. Daar hingen allemaal Amerikaanse nummerborden aan de muur. Er heerste daar een heel gezellige sfeer. Vervolgens hebben we een kaartje gekocht voor een stadtoertocht. Je kon dan overal uitstappen op de route en de volgende bus pakken als je daar klaar was. Op die manier hebben we een groot deel van de stad vanuit de bus gezien. Ook zijn we nog bij de chinese tuin langsgegaan midden in de stad. Die hoorde ook nog bij de attractiekaart. Het was wel jammer dat je het stadsverkeer hoorde, want er heerste een heerlijke rust. Maar ja, je kan niet alles hebben. Vervolgens zijn we op weg gegaan naar de Harbour Bridge om een aantal foto's te maken. Vervolgens gingen we naar het Opera House om ook weer foto's te nemen. Jammer genoeg konden we niet naar binnen, maar van buitenaf had je een mooi uitzicht op de Harbour Bridge. Daarna zijn we weer op de bus gestapt richting Mrs Macquaries Point, voor een mooi uitzicht op het Opera House en de Harbour Bridge. Toen we daar klaar waren, hebben we de laatste bus gepakt, die door een tunnel naar de andere kant van de stad ging en vervolgens weer over de Harbour Bridge terugkwam. De bus kwam vervolgens in de file terecht, maar uiteindelijk kwamen we toch bij het treinstation. Daar hebben we wat brood gekocht om op de camping te eten. Tenslotte was er "niets" te eten in Chatswood. Om acht uur waren we uiteindelijk op de camping. Die dag is het circa 23 graden geweest.

Zaterdag 15-03-1997

Sydney - Port Macquarie

Om 8:30 zijn we opgestaan met stralend weer. Eerst hebben we even boodschappen gedaan in het winkelcentrum en vervolgens hebben we een groot stuk gereden naar Port Macquarie (394 km), alwaar we om 17:55 op de camping waren. Vandaag was het zo ongeveer 25 graden met 's middags wat bewolking. 's Avonds zijn we in het donker naar het strand gegaan om eventjes pootje te baden.

Zondag 16-03-1997

Port Macquarie - Coffs Harbour

We zijn om 9:30 weggegaan en na een uur rijden zijn we boodschappen (en koffie) gaan halen. Vervolgens hebben we nog zo'n twee uur gereden en om 13:00 uur waren we al op de camping even buiten Coffs Harbour. Eerst hebben we daar een poosje uitgerust. Er kwam toen een soort van leguaan van circa een meter lang rondscharrelen langs de caravans. Daarna zijn we door de bossen en duinen (ca. 50 meter) naar het strand gelopen om te gaan zwemmen. In totaal hebben we die dag 183 km gereden.

Maandag 17-03-1997

Coffs Harbour - Hastings Point

Het begint eentonig te worden, maar eerst zijn we weer boodschappen gaan doen en koffie wezen drinken. Vervolgens hebben we een stuk gereden en hebben we gegeten op een parkeerplaats bij een benzinestation. Vervolgens zijn we naar Byron Bay gereden. Dit is het meest oostelijke punt van het vaste land van AustraliÙ. Daar stond een witte vuurtoren, maar de grootste attractie waren toch de dolfijnen die langs de kust aan het zwemmen waren. Eindelijk hebben we dan dolfijnen in het wild gezien. Vervolgens zijn we nog een klein stukje doorgereden naar Hastings Point, alwaar we om 16:30 op de camping waren. Vroeg genoeg dus om nog eventjes naar het strand te gaan. Tenslotte was het lekker weer. Totaal hebben we die dag 294 km gereden.

Dinsdag 18-03-1997

Hastings Point - Gold Coast

We zijn om 8:00 (redelijk vroeg voor ons doen) opgestaan om op tijd bij Seaworld te zijn in de Gold Coast.9:00 gingen we weg en we kwamen daar om 10:15 aan, tenmiste dat dachten we. Eerst hebben we een kaartje gekocht en toen mochten we naar binnen, maar daar moesten we bij een hek wachten. Volgens de brochure zou de eerste show om 10:45 zijn en dat was aan de andere kant van het terrein. Opschieten dus, dachten we. Even later ging het hek open en wij liepen hard richting de dolfijnenshow, maar niemand anders deed dat. Daar aangekomen (10:45) was de show nog niet begonnen en was er niemand. Toen ging er bij ons een lichtje op. We waren namelijk de staatsgrens gepasseerd en dan kan de klok welleens vooruit of achteruit worden gezet. Wij zijn toen gelopen naar een een of ander hokje waar wat personeel rondliep. Het bleek dat we een uurtje voorliepen. Daar sta je dan vroeg voor op. Na bekomen te zijn van de "schrik" en het lachen, zijn we bij de dolfijnen wezen kijken en vervolgens zijn we met de monorail weer naar de ingang gegaan om koffie te drinken. Vervolgens zijn we dan om 10:45 (Queensland Time) naar de dolfijnenshow geweest. Dat was heel leuk, maar niet zo groots opgezet als in CaliforniÙ. Vervolgens hebben we ook een show met zeeleeuwen gezien. Dit was een soort van avonturenverhaal. Daarna zijn we gaan kijken naar een show waarin ze aan het waterskiÙn waren. Het was ondertussen al weer etenstijd en we hebben toen maar een hamburger gegeten. Daarna zijn we naar een soort van bioscoop gegaan, alwaar ze een diavoorstelling gaven over haaien en vervolgens de geschiedenis van het duiken lieten zien, door verschillende (oude) duikpakken en klokken onder water te demonstreren, tussen vissen. In hoeverre dit nou echt was, was niet goed te zien. De vissen bewogen wel, maar iets te veel voorgeprogrammeerd in vaste patronen. Vervolgens zijn we nog even in de kabelbaan geweest en zijn Evert en Mart nog in twee kermis-waterattracties geweest, terwijl Bep de camera's droog hield en probeerde te filmen. Om vijf uur zijn we naar buiten gegaan op weg naar de camping, alwaar we om zes uur waren. Deze dag hebben we slechts 61 km gereden.

Woensdag 19-03-1997
Gold Coast - Brisbane (Lone Pine Koala Sanctuary)
Om 8:15 zijn we ogestaan en zijn we weer eerst de inwendige mens gaan verzorgen door boodschappen te doen en koffie te halen. Vervolgens zijn we naar Brisbane gereden, alwaar we even buiten de stad naar een verzorgcentrum voor Koala's zijn gegaan, genaamd Lone Pine Koala Sanctuary. Daar waren ook Emoe's, verschillende soorten Kangeroe's en Wallibi's en verschillende andere dieren zoals vogels, uilen, dingo's, tasmaanse duivels, vleermuizen en wombats. Maar voornamelijk waren er natuurlijk Koala's, waarmee je op de foto mocht voor een behoorlijk aantal dollars. Dat vonden we wel een beetje veel van het goede. Wel kon je de Koala's van dichtbij zien, waaronder een stel onvolwassen Koala's. Vervolgens zijn we naar de Camping gereden in Aspley (een buitenwijk van Brisbane), alwaar we om vier uur al waren. Bep was zo in gedachten verzonken, dat ze onder de slagboom bleef staan en deze op haar hoofd kreeg, toen Evert en Mart de camper naar de plaats reden. Gelukkig viel het wel mee, omdat die hol was en niet van massief metaal. Wel natuurlijk een enorme schrik en de hele avond hoofdpijn. 's Avonds zijn we daar gaan eten in een steakhouse. Heerlijk. Toen we binnenkwamen begon de lol al. Er stond zo'n acht man personeel ons op te wachten. Na bekomen te zijn van de schrik bracht ÚÚn van hun ons naar de tafel. Eerst moesten we nog een handvol pelpinda's uit een grote ton pakken als een soort voorafje. We bestelden iets te drinken en ondertussen begonnen we maar aan pinda's. De schillen lieten we maar op de tafel liggen, want er was geen schaal voor om ze in te doen. Maar dat was ook niet de bedoeling. De chef kwam langs en demonstreerde met een grote zwaai dat je alle doppen op de grond moest gooien. Dat was daar dus de gewoonte. Erg grappig. Zeker als er mensen door de zaal lopen en je hoort het krassen van de pindadoppen waarover ze heen lopen. Om de sfeer wat te verhogen ging de bediening opeens een keertje square-dansen. Grappig hoor. Die dag hebben we 113 km gereden.

Donderdag 20-03-1997

Brisbane

Vandaag hebben we de camper weer eens laten staan. Eerst moesten we een half uurtje wandelen richting het station en vandaar gingen we met de trein in een half uur naar de stad. Daar hebben we in de winkelstraat een aantal winkeltjes bezocht op zoek naar een aantal souvenirs en diarolletjes, omdat Evert van de 12 rolletjes er al zo'n 10 gebruikt had. Vervolgens zijn we weer eens een hamburger gaan eten. Het was daar zeer leuk omdat de bediening daar af en toe ging dansen en zingen. Schijnbaar een gewoonte in Brisbane in amerikaanse tentjes. Na de middag zijn we naar de Southbank gegaan om de Gondwana dierentuin te bezoeken. Natuurlijk waren er weer een paar Koala's, waarmee je op de foto kon, maar dat was voor ons niet de hoofdattractie. Evert had al weinig zin in verband met de Koala's, maar zijn gezicht trok weer aardig bij toen hij een Bilby zag. Dit kleine knaagdier is met uitsterven bedreigd. De afgelopen weken kwamen we in AustraliÙ steeds posters tegen m.b.t. de Pasen (30 en 31 Maart). Met deze campagne probeerde ze de Paashaas te vervangen door een Australisch dier, omdat hazen en konijnen in AustraliÙ een slechte naam hebben. Dat moest dus de Bilby worden. Dit beest is ook wit en net zo groot als een haas en zeker zo schattig. Naast dit dier hadden ze ook nog een aantal andere bijzondere Australische nachtdieren (de Paasbilby opereert schijbaar 's Nachts) en een aantal vogels. Na nog wat souvenirs gekocht te hebben, zijn we weer naar de camping gegaan, alwaar we om vijf uur waren.

Vrijdag 21-03-1997

Brisbane - Hervey Bay

Om 9 uur zijn we onderweg gegaan. Eerst natuurlijk weer boodschappen doen en de onvermijdelijke koffie halen. Ook hebben we de laatste ansichtkaarten op de post gedaan. Na 282 km gereden te hebben, waren we om 15:30 op de camping in Hervey Bay. Eerst hebben we daar wat gedronken en een boottocht voor de volgende dag geregeld. Vervolgens zijn Bep en Mart naar de kapster gegaan. Dat heb je als je lang op vakantie gaat. Mart mocht als tolk fungeren tijdens het knippen van Bep, aangezien die geen Engels spreekt. Daarna is die zelf ook nog geknipt. Ondertussen had Evert de plaatselijke kroeg al gevonden, alwaar we gedriÙn nog zijn geweest om een pilsje te drinken.

Zaterdag 22-03-1997

Fraser Island

Vandaag zijn we lekker vroeg opgestaan (6:45), na een warme nacht. Om 7:45 stond de bus al klaar om ons naar de haven te brengen. Vanaf daar zijn we met de boot om 8:30 vertrokken. We hebben een uur gevaren alvorens we op Fraser Island waren. Onderweg zagen we nog heel even twee dolfijnen, maar dat ging zeer snel. Op het eiland stond een special bus te wachten. Omdat het hele eiland van zand is, kan je er alleen rijden met een vierwielsaandrijving. Met deze bus zijn we over een deel van het eiland gereden. Eerst zijn we gestopt bij Lake Garawongera. Evert en Mart zijn daar wezen zwemmen in het zoete water. Van daaruit zijn we doorgereden naar Happy Valley, een soort van minidorp met een appartementencomplex. Daar hebben we een buffetmaaltijd gegeten. Vervolgens zijn we naar het strand gereden, alwaar Mart in een klein vliegtuigje is gestapt voor een rondvlucht boven het eiland. Ondertussen reden Bep en Evert door over het strand naar The Pinnacles, alwaar het vliegtuig van Mart na een kwartier landde. Hiervandaan zijn we weer teruggereden over het strand naar een oud scheepswrak van de Maheno. Daarvandaan zijn we doorgereden naar Eli Creek. In deze zoetwaterrivier mocht je zwemmen of jezelf door de rivier laten meestromen. Mart probeerde dit, maar het lukte nou niet bepaald, omdat de rivier ondiep was (ca. 15Bep heeft het maar niet gedaan, omdat ze het te diep vond!!! Op de terugweg naar de boot zijn we nog even door het regenwoud gelopen, al waar het begon te ........ Deze regen hield pas op toen we weer op het vaste land waren. 's Avonds hebben we nog lekker chinees gegeten.

Zondag 23-03-1997

Hervey Bay - Bororen

's Nachts is het gaan regen en het is blijven regenen. Er was namelijk een cycloon in de buurt van Cairns en die zorge ervoor dat er veel regen in de gebieden daaromheen was. Die dag zijn we naar Bundaberg gereden om de plaatselijke rumfabriek te bezoeken. Een deel van de excursie was buiten, dus we hadden de rum na afloop wel nodig om even bij te komen. Aangezien ze dit in verband met vergunningen niet puur mochten schenken, hebben Bep en Mart het gedronken met melk en ijsblokjes. Erg lekker. Evert hield het bij een glaasje sinasappelsap, omdat hij nog moest rijden. Gelukkig was het niet echt koud, want je kon gewoon in je korte broek buiten lopen (met natte benen). Omdat het bleef regenen, zijn we maar een stuk doorgereden en hebben we in Bororen een camping opgezocht. Aldaar hebben we naar de beplating van de portier van de bijrijder gekeken. Deze was namelijk los gekomen, waardoor de deur niet van binnenuit geopend kon worden. Evert moest nu steeds uitstappen om de deur te openen. Met een paar schroeven hebben we de plaat vast gezet, maar dat was niet echt stevig. In totaal hebben we die dag 299 km gereden.

Maandag 24-03-1997

Bororen - Carmilla

's Morgens hebben we eerst een aantal ringetjes gekocht, waarmee we de plaat beter konden vastzetten. Het regende nog steeds behoorlijk, dus die dag hebben we weinig anders gedaan dan alleen rijden (404en voor de interne mens zorgen. Om 17:15 zijn we gestopt in een dorpje genaamd Carmila om een camping op te zoeken. De campingbeheerster vertelde ons dat de Cycloon onderweg naar Mackay was (zo'n 100 km verderop) en dat die daarna waarschijnlijk zou oplossen. De man die naast onze campingplaats zat, vertelde ons dat er de dag ervoor 99 mm regen was gevallen en dat er deze dag tot nu toe al zo'n 46 mm was gevallen. Een natte bedoening dus. Er waren veel kikkers/padden op het terrein, waaronder wel heel erge kleine (ca. 2 cm). 's Avonds zagen we een gifgroene kikker bij het toilet zitten.

Dinsdag 25-03-1997
Carmilla - Cape Hillsborough
's Ochtends vertelde campingbeheerster ons, dat de cycloon was opgelost nog voordat het Mackay had bereikt. Het ergste was dus wel over. En ja hoor, er brak zowaar een flauw zonnetje door, alhoewel het die dag af en toe nog wel eens regende. Eerst zijn we naar Hay Point gegaan. Dit is de haven van Mackay. Aldaar zijn we bij een kolenoverslagbedrijf langsgeweest, genaamd Dalrymple Bay Coal Terminal, die o.a. kolen inscheept die naar de EMO in Nederland gaan. Mart probeerde nog een rondleiding te krijgen, maar alles wat de portier kon regelen was een gesprek met een botenplanner, die tevens een demonstratie gaf van het computersysteem. Als we langer in de buurt waren geweest, had er waarschijnlijk wel een rondleiding geregeld kunnen worden. Jammer, maar helaas. Op het computersysteem was te zien dat er 9 schepen lagen te wachten om beladen te worden. Deze waren in verband met de Cycloon namelijk nog niet geholpen. Er was daar in de buurt wel een berg, alwaar je een mooi uitzicht had over de terminal. Zouden ze in Nederland ook eens moeten doen. Bergen aanleggen voor uitzichtpunten. Op deze berg stond tevens een informatiebord over de haven en de kolenmijnen. Na deze haven zijn we doorgereden naar Cape Hillsborough ten noorden van Mackay. Aan het strand was goed te zien dat het nogal ruig weer was geweest de afgelopen tijd. Diverse trappen richting het strand waren weggeslagen. Op het grasterrein voor het strand liepen een heleboel Kangeroes en Wallibi's in het wild. Er was een wallibi die in de buidel van z'n moeder kroop toen die ons zag. Na een strandwandeling zijn we 100 meter doorgereden richting de camping, waar we om 15:30 aankwamen. Toen we daar waren aangekomen, kwam er een kangeroe bij ons op bezoek kijken of we wat te eten hadden. Ondanks dat we niets gaven bleef ze toch bij ons zitten. Ze vond het schijnbaar gezellig. Op een gegeven moment zagen we opeens een pootje steken uit haar buidel ten teken dat er daar binnen ook leven was. Dat was ons eerder nog niet opgevallen. Terwijl Evert en Mart nog een wandeling maakten, gaf Bep haar een blaadje sla, wat ze schijnbaar erg lekker vond. Ondertussen waren Evert en Mart dus bezig met een wandeling langs het strand en door het bos. Op de terugweg kwamen ze nog wallibi's tegen die op het strand naar voedsel aan het zoeken waren. Na het eten (barbecue natuurlijk) zijn we nog met z'n driÙn een avondwandeling over het strand gaan maken, maar de wallibi's waren toen al weg. Deze dag hebben we 179 km gereden.

Woensdag 26-03-1997

Cape Hillsborough - Airley Beach

's Ochtends was het nog bewolkt, maar niet koud. 's Middags klaarde het wat op. Eerst zijn we vanaf de camping nog het bos bij Cape Hillsborough ingereden naar de verborgen vallei (Hidden Valley). De weg was niet echt breed en op ÚÚn plaats ook niet erg hoog. Gelukkig konden we net onder de boom door met onze camper. In de vallei aangekomen, hebben we nog even gewandeld door het bos. Het was er erg modderig van de vele regen. Ook was de zee schijbaar erg hoog, want er stonden hele bossen onder water. 167 km verder waren we om 14:30 al op de camping in Airley Beach. We hebben daar een boottrip geregeld voor de volgende dag, een zogenaamde drie eilanden cruise. Na dit geregel zijn Evert en Mart in het zwembad gedoken. 's Avonds was het Possum-tijd. Vlak bij onze camper was een afvoerput waar we water in hadden weggegooid waar nog wat rijst in zat. Een possum kwam steeds voorzichtig daar naar toe om wat te eten. Wel was die behoorlijk bang voor mensen. Na het eten gingen Evert en Mart even wandelen en toen kwam er een possum achter ze aan, die een stukje meeliep. Als klap op de vuurpijl zat er 's avonds een possum op de muur bij het toilet. Deze grappige jongen hebben we maar op de foto gezet.

Donderdag 27-03-1997

Whitsundays

's Ochtends was het tijd voor de rosella's (soort van parkieten). Deze kwamen in grote zwermen op het brood af dat ze van een aantal kampeerders kregen. Ook Bep heeft ze nog even uit haar hand laten eten. Vervolgens moesten we naar de bushalte toe, waarvandaan de bus ons naar de haven bracht. Het eerste eiland van onze cruise was Hook Island. Hier werden we uitgezet bij het hotel, alwaar we wat koffie hebben gedronken. Daarna hebben we een poosje op het eiland gewandeld. Vervolgens gingen we op weg naar South Molle Island. Hier moesten we overstappen op een platte boot die normaal gesproken wordt gebruikt om mensen onder water te laten kijken. Er was echter maar weinig te zien, omdat de grond door de cycloon aardig door elkaar was geschud. Op het strand was een klein resort, waar we wat te eten kregen (barbeque). Hierna is Evert gaan zwemmen en Mart gaan snorkelen. Voor het eerst kon Mart snorkelen zonder een complete duikuitrusting om. Dat scheelt een stuk. Veel viel er, zoals gezegd, niet te zien. Je kon ca. een halve meter ver zien onder water. Een grote oester was dan ook het enige dat die gezien heeft. Na dit waterplezier was het tijd om naar het onderwaterobsevatorium te gaan, om koraal en visjes te bekijken. Veel kon je onder water niet zien, omdat het zicht dus slecht was. Wel waren ze de vissen met brood aan het voeren. Daar waren ook een paar vleermuisvissen bij van een halve meter. Toen de voedertijd over was, gingen we weer met de platte boot naar ons "cruise-schip". Het begon toen weer eens aardig te regenen.Vervolgens zijn we doorgevaren naar Molle Island, alwaar er vogels gevoerd werden. Het eten stond al voor de rosella's klaar, maar ze bleven hoog in een boom zitten. Er zat waarschijnlijk iets in de boom, waar ze gevoerd werden, waar ze bang voor waren. Toen dat eenmaal verholpen was, kwamen ze met horden op het eten af. Het zag er werkelijk groen van de vogels. Ze aten gewoon uit je handen en klauterde over je heen als ze op de verkeerde plaats waren geland. Na afloop gingen die beesten water drinken in de fontijn en bij de afvoerput. Hierna was het weer op naar de boot, om terug te gaan naar het vaste land. Daar moetsen we vervolgens een half uur wachten voordat de bus vertrok, omdat die nog wachtte op een andere boot waarmee we ook terug hadden kunnen varen. Om 18:00 waren we weer terug op de camping. 's Avonds tijdens de avondwandeling van Evert en Mart hebben ze nog een paar Possums gevoerd met slablaadjes.

Vrijdag 28-03-1997

Airley Beach - Townsville

De dag begon zwaar bewolkt. Op de noodzakelijke breaks voor de inwendige mens na, hebben we die ochtend alleen gereden. 's Middags werd het gelukkig wat warmer. Halverwege de middag kwamen we in Townsville aan, alwaar we naar het Great Barrier Reef Aquarium zijn geweest. Het parkeren was gelukkig gratis in verband met Goede Vrijdag. In het aquarium hebben we vissen gezien, maar vooral ook veel koraal (het grootste in ÚÚn aquarium). Ook was er een demonstratie hoe ze het water zuiveren met behulp van algen en licht. Tevens was er een audio-visuele voorstelling over het Great Barrier Reef. Om vijf uur waren we op de camping even buiten de stad, alwaar Evert en Mart nog even zijn wezen zwemmen. Die dag hebben we 302 km gereden.

Zaterdag 29-03-1997

Townsville : Cairns

Het was vandaag eindelijk weer eens een stralende dag. Helaas hebben we vandaag alleen veel gereden. Onderweg zijn we een keer gestopt bij een zogenaamde "Driver Reviver" stopplaats. Die hebben we veel gezien in Queensland. Je kan daar gratis koffie krijgen, om de bestuurder (en inzittenden) wakker te houden. Het is weliswaar oploskoffie, maar ja een gegeven paard. Evert had er wel niet veel zin. Die had liever zelf gemaakte koffie, maar ja we wilden het toch een keer uitproberen. Op deze plaats stonden een paar scouts de koffie uit te delen. Wel stond er een collectebus, voor de scouting. Dus uiteindelijk hebben we er toch voor betaald. Vervolgens zijn we nog bij een supermarkt geweest om boodschappen te doen. Die was normaal gesproken op Paas-zaterdag gesloten geweest, maar in verband met de Cycloon hadden ze hem die ochtend (tot 13:00) ook open gegooid. Toch wel handig voor de Paas-inkopen (barbeque-spullen). Vervolgens op weg naar Cairns. Onderweg kon je goed zien dat de cycloon was langsgeweest. Veel bananen en mango-bomen waren tegen de vlakte en ook het rietsuiker was omgewaaid. Ook waren er nog veel plassen en gevallen boomtakken te zien. Om 15:30 waren we op de camping. Een vrij grote camping, waar we met een soort van golfkarretje eerst over het terrein werden rondgereden, voordat we onze camper mochten neerzetten. Ondanks dat het een grote camping was, was er maar ÚÚn barbeque te vinden, waarvoor de mensen in de rij stonden. Merkwaardig genoeg waren dat alleen buitenlanders. Op deze warme dag hebben we 325 km gereden.

Zondag 30-03-1997

Cairns

Op deze paaszondag hebben we het lekker rustig aangedaan. Het begon 's ochtends weer goed met een regenbuitje. Gelukkig werd het daarna weer droog, maar toen we in Cairns bij de pier waren aangekomen, begon het weer te hozen. Gelukkig was de pier overdekt en daar was genoeg te doen. Eerst hebben we wat winkeltjes bekeken en nog wat souvenirs gekocht en vervolgens zijn we bij een Italiaans restaurantje gaan eten. Daarna zijn we naar het aquarium geweest. Dat was de derde alweer deze vakantie. Zouden er soms veel vissen zijn in AustraliÙ? Het aquarium was niet zo groot, maar het zag er wel mooi uit. Vooral het koraal was zeer kleurrijk. Ook werden daar de vissen gevoerd door een duikster. De haaien, roggen e.d. aten uit haar handen (met handschoentjes aan). Toen we buiten kwam, was de bui eindelijk over. We zijn toen nog even langs de boulevard gaan wandelen, waar we de moerasvogels zagen lopen op het strand van Cairns. Ten minste, volgens de folders zijn er stranden, maar in werkelijkheid liggen de stranden buiten Cairns en is er moeras in Cairns. Om 17:30 zijn we naar een andere camping gegaan. Deze lag wel wat verder buiten Cairns, maar deze was een stuk kleiner en daardoor gezelliger. Ook waren er hier zowaar twee barbeque's en een stuk minder mensen die er gebruik van wilde maken. Deze dag hebben we door Cairns uiteindelijk nog 35 km gereden.

Maandag 31-03-1997

Daintree

Om 8 uur zijn we opgestaan om vroeg richting Port Douglas te gaan. 's Nachts heeft het nog wel geregend, maar overdag bleef het gelukkig droog. Het was 's ochtends nog wel een beetje bewolkt, maar dat zou snel overgaan. In Port Douglas hebben we eerst koffie gedronken en wat verse broodjes en gebak gehaald. Op paasmaandag was de bakker daar wel open. Vervolgens zijn we naar het Rainforrest Habitat gegaan. Hier hebben ze een groot stuk land afgezet en met netten bespannen, zodat ze de vogels vrij konden laten vliegen in een regenwoud-achtige omgeving. Ze hadden daar voornamelijk vogels, zoals eenden, papagaaien, zwanen, parkieten en andere tropische vogels. Daarnaast hadden ze nog een aantal andere "bewoners" van het regenwoud. Zo waren er een paar krokodillen, maar er waren ook de wat meer bekende inwoners van AustraliÙ, genaamd kangeroes. Daar was weer eens een moeder bij met een redelijk groot jong, die nog bij moeder in de buidel dronk. Een heel leuk gezicht. Natuurlijk zaten er ook weer wallibi's, maar die waren zoals gewoonlijk wat meer schuchter. Als klap op de vuurpijl hadden ze ook nog Koala's, maar daar maakten we ons niet echt druk om. Vervolgens zijn we naar de Daintree rivier gereden. Daar hebben we een boot(je) gehuurd, om over de rivier te varen in de hoop dat we krokodillen zouden zien. Natuurlijk zagen we die dus niet, maar het was wel lekker op het water met onze "privÚ-boot". De eigenaar heette Freddie en die bleek van Nederlandse afkomst te zijn. Hij was namelijk geboren in Eindhoven, maar was al vrij vroeg met z'n ouders naar AustraliÙ verhuisd. Hij was getrouwd met een Autralische en zou niet meer terug willen naar Nederland. Wel sprak hij toch nog aardig Nederlands, ondanks dat hij het maar weinig sprak. Op de terugweg legde die nog even de motor stil om een stukje te zeilen met de catemeran. Toen we terug waren was het eigenlijk te laat om nog met de veerboot naar de overkant te gaan en een stuk richting Cape Tribulation te rijden. Vandaar dat we maar besloten om terug te gaan richting Cairns. Tenslotte moesten we daar ook nog de duiktrip regelen en het uitje naar Kurunda. Je kon duidelijk merken dat de campingbeheerster je met alles wilde helpen om je trip zo goedkoop mogelijk te plannen. Dat was een heel verschil met die grote camping, waar ze ons de wat duurdere trips aanraadden. Ze nam er ook behoorlijk de tijd voor. We waren geloof ik zo'n half uur bezig om de beide dagen goed in te plannen en te boeken. Deze dag hebben we 216 km gereden.

Dinsdag 01-04-1997

Kurunda

Om 8:15 zijn we met de camper opweg gegaan naar het treinstation in Freshwater. Dat was slechts zo'n 6 km van de camping vandaan. Daarvandaan gingen we met de trein door het tropisch regenwoud naar Kurunda. Onderweg gingen we over een hele mooi brug, waar een grote waterval naast was. Dat was een prachtig gezicht. Ook had je onderweg een mooi uitzicht over de vlakte van Cairns. Onderweg stopte de trein een tijdje, zodat iedereen een andere grote waterval kon zien in de verte, die van Barron Gorge. In Kurunda aangekomen, hebben we eerst lekker koffie gedronken en de vliegtuigmaatschappij gebeld om onze plaatsen te bevestigen. Dit hadden we al eerder geprobeerd, maar tijdens de Pasen was die gesloten geweest. De raamplaatsen in het vliegtuig vanaf Kuala Lumpur waren al weg. Wel waren er nog raamplaatsen in het vliegtuig naar Kuala Lumpur, maar die "vlogen" weg terwijl we aan het bellen waren. Vervolgens zijn we nog in een vlindertuin geweest. Na de rondtour moesten we gelijk weg, omdat we nog iets wilde eten en we toch op tijd bij de kabelbaan moesten zijn (ca. 13:15). We hebben toen maar een snelle hap gehaald, alhoewel de bediening niet echt snel ging. Vervolgens gingen we op weg naar de kabelbaan. Na tien minuten in de kabelbaan te hebben gezeten, konden we uitstappen bij de eerste halte. Dat hebben we toen maar gedaan. Je kon daarvandaan weer die de Barron Gorge waterval zien, maar er stonden te veel bomen om een goede foto er van te maken. Hierna zijn we weer verder gegaan naar de volgende halte, waar we moesten uitstappen. Hier hadden ze een wandeling uitgezet door het tropisch regenwoud. Er stond langs de route een uitleg hoe de verschillende bomen overleven en hoe ze om het licht "vechten" om te overleven. Vervolgens moesten we weer een minuut of tien in de kabelbaan voordat we weer beneden aan de berg waren. Hier staat sinds enige maanden een aboriginal "amusements"-park van de lokale stam, genaamd de Tjapukai. Dit park is vrij ruim opgezet en moet duidelijk nog groeien. Wel was het er zeer leuk. Eerst kregen we een theatervoorstelling m.b.v. lasers over het onstaan van de wereld en de mens volgens de Tjapukai. Daarna kregen we buiten een voorstelling van het bespelen van de Didgeridoo. Vervolgens was het tijd om in het buitentheater een voorstelling te krijgen met dans en zang. Vervolgens een uitleg over het gebruik van natuurlijke medicijnen. Ook kon je zelf oefenen met het speerwerpen en boomerang gooien. Evert heeft speer geworpen met een hulpstuk, waarmee je speer veel verder kan gooien. En samen met Mart heeft Evert ook nog met een boomerang gegooid. Dat ging hem beter af dan Mart. Na deze oefeningen zijn we nog eens naar de zang en dans voorstelling geweest. Tenslotte hebben we ook nog een audiovisuele presentatie gezien over de geschiedenis van de Tjapukai (met name de minder goede ervaringen met blanken) en over hun toekomst (met diezelfde blanken). Toen dat gebeurd was, moest Evert snel naar buiten om de laatste bus te halen die hem terug bracht naar het treinstation waar de camper stond. Onze campingbeheerster had het zo geregeld, omdat dit de goedkoopste oplossing is. Er stond wel niets over in de folders, maar dit deed ze wel vaker. Je krijgt dan korting omdat je slechts voor ÚÚn persoon een enkele reis met de tourbus boekt. Toch wel klasse van haar. Toen Evert terug kwam met de camper zijn we nog even wezen winkelen, waarna we om zes uur op de camping waren. We hebben toen nog even Marie (in Adelaide) gebeld hoe de vakantie was geweest en vervolgens hebben we gegeten. Die dag hebben we bij elkaar toch nog 30 km gereden.

Woensdag 02-04-1997

Great Barrier Reef

Het was vandaag lekker zonnig weer. Echt een dag om te gaan varen. Om 6:45 zijn we al opgestaan, zodat Mart om 7:40 in zijn bus kon instappen en Bep en Evert om 7:45 in hun bus. Deze dag hebben we gescheiden doorgebracht, aangezien Mart ging duiken en die boottrip voor Evert en Bep niet echt interessant was, omdat je dan de hele dag "opgesloten" was in een boot. Mart was de enige in het busje die opgehaald werd van buiten Cairns. Hij werd dus naar Cairns gebracht door z'n privÚ-chauffeur die, bleek naderhand, ook z'n duikmeester/instructeur zou zien. Met het busje werd naar het hoofdkantoor gereden, alwaar de bus werd volgegooid met een groep jongelui die een cursus duikmeester zouden gaan volgen op een clipper. Die gingen op de heenreis ('s ochtends) met dezelfde "duikboot" mee, en deden onderweg ook een duik, waarna ze 's middags op de clipper overstapte voor een driedaagse cursus. Op de boot aangekomen, moest je eerst een formulier invullen, met je medische gegevens en je duikgegevens. Ten minste als je wilde duiken, want je kon ook alleen snorkelen, wat diverse mensen dan ook deden. Voordat de boot vertrok, werd er eerst een praatje gehouden door ÚÚn van de instructeurs over wat je wel en niet mocht doen, wat er die dag zou gebeuren en meer van dat soort zaken. Na dit aangehoord te hebben, ging de boot dan eindelijk onderweg. Voor de zekerheid heb ik maar een zeeziektepil genomen, ten slotte had ik weer eens een paar dagen minder goed geslapen en zekerheid voor alles. Onderweg kwam een duikinstructeur (m'n chauffeur) het vragenformulier ophalen en vragen of je alleen (met een partner) wilde duiken of met een groep met instructeur. Gezien m'n ervaring heb ik maar voor het laatste gekozen wat nagenoeg iedereen deed. Vlak voordat we op de duikplaats waren aangekomen, werd er nog een praatje gehouden over de duik. Wie met wie zou duiken en wanneer. M'n naam kwam niet op de lijst voor. Achteraf bleek dat ze de T ietwat verkeerd gespeld hadden, waardoor ze dachten een Mary aan boord te hebben. Ik voelde me al niet echt lekker, dus dat was weer goed voor m'n zenuwen. Ik mocht in de tweede periode duiken, waardoor ik eerst nog een poosje mocht snorkelen. Dat heb ik dan ook maar even gedaan. Achteraf wel niet zo handig, maar dat weet je nooit van te voren. Vervolgens moest ik weer aan boord wachten tot ik in het water wacht. Toen bleek dat m'n groep al in het water lag en ze die extra naam (Mart) even waren vergeten, ook al was Mary nog steeds spoorloos. Gezellig hoor. Uiteindelijk lag ik toch in het water en kon het duiken beginnen. Na een paar minuten voelde ik me een beetje misselijk. Maar ja, onder water overgeven gaat wat lastig. Doorzetten dus maar. Gelukkig zakte het al snel. Waarschijnlijk zenuwen. Na een poosje vroeg de instructeur (met gebaren) of we ergens onderdoor wouden duiken. Na enig aarzelen zei ik toen ja. Niet zo slim dus, want hij dook een grot in, die niet bepaald erg breed was. Gelukkig was er nog iemand zo dom geweest om ja te zeggen die er geen zin in had, want die was claustrofobisch. En die persoon moest voor mij de grot in en weigerde. Afijn, wij bleven dus samen met haar vriend achter. Eerst nog even zoeken of we de groep zagen achter het koraal, maar na enige tijd besloten we maar om (zoals geleerd) naar boven te gaan. Na enige tijd kwam de rest van de groep ook boven water, om ons op te zoeken. Na de wind goed van voren te hebben gekregen, zijn we nogmaals onder water geweest. De duik was voor de rest best wel leuk. Na afloop bij de boot kreeg ik nog kramp in m'n benen toen ik m'n flippers wou afdoen. Natuurlijk weer te intensief gesnorkeld. Aan boord voelde ik m'n misselijkheid weer opkomen, dus ik heb maar weinig gegeten. Gelukkig waren er een aantal mensen erger aan toe. Best wel gezellig hoor zo'n boottrip. Dit alles speelde zich trouwens af bij Norman Reef. Na een korte trip met de boot, gingen er mensen van boord en anderen weer aan boord bij de (al eerder genoemde) clipper. Daarna zijn we weer een stukje gaan varen en toen hebben we weer gedoken bij Hastings Reef. Ik voelde me gelukkig al een stuk beter. Ook had ik de anderen wat beter leren kennen doordat we aan boord nog even hebben nagesproken over ons akkefietje met de grot. Deze duik was ik een stuk rustiger en voelde me echt lekker onder water. Dat was dus ook te merken aan het luchtgebruik. Ik kon als ÚÚn van de laatste van de groep naar boven, omdat ik nog behoorlijk veel druk over had. Hierdoor gesterkt, ging het aan boord weer een stuk beter, toen we weer op weg gingen naar de haven van Cairns. Daar ging het weer op de dezelfde manier terug als heen, dus met privÚ-chauffeur. Om zes uur was ik daar weer, alwaar de rest van de familie intussen ook weer was. Bep en Evert waren dus met een andere boottocht meegeweest. Hiermee gingen ze naar Green Island, waar meer te doen was dan alleen duiken en snorkelen. Zoals gezegd, moest de bus (die overigens graties was) om 7:45 komen, maar die was wat later. De boot vertrok van de pier om 9 uur waar we heerlijk bovenop hebben gezeten. Na anderhalf uur varen, waren we op Green Island. Daar hebben we eerst in een boot gezeten die een glazen vloer had. Dit was leuk, maar niet om goede foto's te nemen. Terug op het eiland hebben we even gewandeld. Om 12:15 moesten we weer op de boot zijn om te eten. Je kon zelf pakken van de barbeque. Aan boord hebben we wat bier gekocht, want op het eiland was alles heel erg duur. Vervolgens hebben we even op het strand gelegen en wat gezwommen, maar niet al te lang want het was zeer warm. Daarna hebben we even een poosje op een bank gezeten in de schaduw, waarna we weer terug moesten naar de boot om met een semi-onderzeÙer onder water naar de vissen en het koraal te kijken. Dit was veel mooier om te zien. Om 17:00 waren we weer in Cairns en om 17:30 op de camping.

Donderdag 03-04-1997

Cairns en omstreken

Om 10 uur zijn we op pad gegaan. Eerst even boodschappen doen en toen nog eventjes langs in de winkel bij het aboriginal park. Daar hadden we van de week geen tijd gehad om te kijken. Daar hebben we een boemerang gekocht, zodat Evert in Kootwijk kan oefenen. Vervolgens zijn me met de camper naar Kurunda gegaan, omdat Bep een T-shirt wilde hebben met vlinders, die ze bij de vlindertuin had gezien. Eerst zijn we nog even over de markt gestruind of ze daar geen goedkopere hadden, maar daar konden we niet slagen. Vervolgens zijn we naar de vlindertuin geweest om het T-shirt te kopen. Daar kochten we ook maar gelijk oorbellen en een broche bij. Op ÚÚn been kan je tenslotte niet lopen. Toen we dat betaalden, vertelden we de verkoopster dat we daar speciaal voor terug waren gekomen. Dat vond ze zo leuk, dat ze ons gratis toegang gaf tot de tuin. Wel erg lief van haar. Daar hebben we nog even op ons gemak gekeken. Vervolgens gingen we op zoek naar het uitzichtpunt op de Barron Gorge. Daar aangekomen, bleek dat het zelfde uitkijkpunt te zijn als waar de trein gestopt was onderweg. Het was er nu echter een stuk minder druk. Op de terugreis hebben we eerst nog benzine getankt, alvorens we richting de camping gingen. Dan hoefde we dat de volgende dag niet te doen. Even voorbij de camping (5zijn we nog even bij de Crystal Cascades geweest. Dit is een reeks van kleine watervalletjes achter elkaar in een rivier. Om 17:30 waren we terug op de camping, alwaar Mart en Evert voor de laatste keer deze vakantie zijn wezen zwemmen. Na het eten hebben we zoveel mogelijk ingepakt, zodat we de volgende dag snel weg konden. Deze dag hebben we 146 km gereden.

Vrijdag 04-04-1997

Vertrek AustraliÙ

Om acht uur zijn we opgestaan en hebben we de rest van de spullen ingepakt. Vervolgens hebben we de boel opgeruimd en zijn toen naar Cairns gegaan. Daar hebben we eerst nog even wat koffie gedronken, alvorens we naar de garage gingen om de camper in te leveren. Het regende toen weer eens. De camper was vrij vlot ingeleverd, zonder problemen. Met de taxi zijn we toen naar het vliegveld gegaan, waar we direct konden inchecken. Toen we stonden te wachten om het vliegtuig in te gaan, kregen we allemaal een gebakje omdat de vliegtuigmaatschappij (Malaysia Airlines) 50 jaar bestond. Tijdens het instappen was in het vliegtuig een clown bezig, die verkleed als Charlie Chaplin, wat grapjes uithaalde bij mensen. De lange reis kon toen beginnen. Eerst hadden we weer een tussenlanding in Darwin, waar we weer even gelucht werden in die "grote" wachtruimte. Vervolgens was het weer op naar Kuala Lumpur, alwaar we een paar uur mochten wachten. Het vliegtuig vertrok daar een uur later dan gepland, wat de wachttijd nog even verlengde. Vervolgens gingen we op weg naar Frankfurt waar we nog een tussenlanding gingen maken.

Zaterdag 05-04-1997

Aankomst Nederland

In Frankfurt bleven we gelukkig maar een half uur (in plaats van een uur), waardoor we weer wat tijd goedmaakte. We mochten daardoor echter niet de ontvangsruimte verlaten. Op Schiphol stonden Nellie en Len ons op te wachten, waarna Mart achter het stuur van z'n auto mocht kruipen om naar Nieuwegein te rijden. Daar hebben we nog even koffie gedronken en Ank gebeld. Om 11:30 waren we uiteindelijk weer terug in de Reepstraat op nummer 15.