2015 : Zweden   150828
Vrijdag 28-08-2015
Malmö: Derde ronde
Een vrije ochtend. Eerst maar even bellen hoe het gaat met de auto. Het is bijna weekend en maandagochtend moet ik toch echt hier weg. De auto bleek om ongeveer 2 uur klaar te zijn. Oeps, dan moet ik spelen. Dat gaat hem niet worden. Hoe laat moet je dan spelen en hoe ver is het. Ik zei voor de zekerheid maar 14:00 en een half uur rijden. Dus 13:30 op zijn laatst. Ok, er is aan begonnen, we bellen wel even terug.

Ondertussen nog even de stad in voor een handdoek. Dat was gisteren niet gelukt. Ook nu kostte het weer moeite. Gelukkig wel een stralend zonnetje, dus was het nu wel lekker winkelweer. Uiteindelijk maar eens gevraagd in een winkel waar ze het verkopen. Bij "olens" (of iets dergelijks). Hier links schuin tegenover. Ok, we zoeken het wel op. Dat bleek dus Åhlens te zijn. Ach ja, mijn Zweeds is nog niet zo goed. Ik kan al wel "hej" zeggen als een echte Zweed. Dan gaan ze meteen in het Zweeds tegen je terugpraten bij de kassa. "Sorry, I don't speak Swedish, only English". En dan gaat alles gewoon goed. Ik heb een mooie oranje handdoek gekocht.

Dan maar teruglopen naar huis. Ik zag dat Amdy, van de garage, had proberen te bellen. Tik probeerde terug te bellen, maar ik kreeg zijn voicemail. Dan lopen we maar verder. Hij belde daarna nogmaals. De auto is klaar, je kan hem komen halen. Ok, ik kom er over een uurtje of zo aan. Eerst nog even naar huis lopen om de auto op te halen. Dan op naar Hertz de auto inleveren. Die gevraagd een taxi te bellen. Nog even naar de auto terug, omdat ik mijn papieren had laten liggen. Ach ja, kan gebeuren. Daarna nog even wachten op de taxi en op naar de garage. Een aardige chauffeur die me vroeg bij welke garage ik moest zijn en wat ik Malmö deed en wat een lekker weer het was. Lekker relaxt vergeleken met de keer ervoor. Bij de garage aangekomen, moest ik nog even betalen en kon ik weg. Alleen was ik even vergeten hoe het achteruit rijden werkte op mijn eigen wagen. Zo'n Cleo went dus best wel snel. Het ging redelijk vlot, dus had ik nog wat tijd over om even snel wat thuis te eten en hop naar de baan.

Ik was ditmaal ruim op tijd bij de baan. Ik heb nog even gecontroleerd met de referee of alles op schema ging. Ja hoor, je mag zo. Alleen een van de huidige spelers zal scheidsen, want ik neem een theepauze. Ok. Redelijk relaxt de baan op. De wedstrijd begon niet bepaald erg leuk. De eerste 10 punten waren voor hem. Hij serveerde zeer hard en ik had even geen goed antwoord. Gelukkig nog een puntje voor de eer, maar dat kan beter. Johan kwam ondertussen ook kijken en gaf nog wat tips. Ok, dan maar het over een andere boeg gooien. Hard retourneren en gewoon maar zien waar het schip strand. Het werd 11-5, dat was al een stuk beter. Ook Titia gaf nog wat tips en mede dankzij de aanmoedigingen ging het nog beter. Ik kwam op voorsprong. Maar uiteindelijk won hij toch nog 11-8. Ach ja, er zaten mooie rally's tussen en ik speelde behoorlijk. Dan moet het morgen maar echt gaan gebeuren. Zeker als je het schema bekijkt moet ik er morgen toch wel één gaan winnen om zondag nog te mogen spelen. Er zitten drie bye's ondertussen in ons schema, omdat er drie mensen opgegeven hebben, waaronder twee Nederlanders. Ik ben daardoor nu dus ook nog de laatste hoop voor Nederland in de Heren 50+. Oeps. Beste Nederlander in mijn categorie. Wie had dat gedacht.

Over Nederlanders gesproken een mixed resultaat. De bij de 35+ nummer 1 geplaatste Rene Mijs verliest de kwartfinale. Ouch. Bea en Stephen zijn nog wel op schema voor hun medaille. En daarbij hebben Karin en Titia zich ook gevoegd die hun kwarfinales netjes wonnen. Een kans op een Nederlandse finale dus in de 45+. Beide wedstrijden heb ik gezien en het waren goede wedstrijden. Bij Karin was ik nog de enige Nederlander voor het aanmoedigen, dus mocht ik tussen de games door even (mental) coachen. Dat was na de eerste verloren game hard nodig. Ze voerde mijn tip van meer naar rechtsachter spelen prima uit en won de tweede game. Ze wist het eigenlijk wel dat dat beter was, maar wilde het liever niet doen. Ik denk dat ze ook veel te gespannen was voor de wedstrijd, want ze wilde ook op een ander baan spelen vanwege de airco. Daar had ze 's ochtends al last van en de organisatie kreeg hem toen niet uit. En van verplaatsen naar een andere baan was ook geen sprake. Dankzij een tip van Johan vonden we zelf de schakelaar en ja hoor. Airco uit. Een mentale opsteker. En dat nog voor de wedstrijd was begonnen. De derde en vierde werden ook nog gewonnen, dus heb ik in ieder geval nog een beetje bijgedragen aan een overwinning hier. Ze had het wellicht ook zonder coaching gewonnen, maar het helpt altijd wel. Daarna nog even bij Erik kijken in The Club. Die won met enige moeite ook. Al met al toch nog redelijk Nederlands succes. Tenminste van de Nederlanders die ik een beetje ken.
 
Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.