2015 : Zweden   150827
Donderdag 27-08-2015
Malmö: Start toernooi
Vandaag begint dan eindelijk het toernooi. Zoals gezegd hoef ik pas 's middags te spelen, dus eerst maar eens richting de Coolsingel van Malmö. Het is op loopafstand, dus ik laat de auto maar lekker staan. Helaas zijn de weergoden vandaag wat minder gunstig gezind. Het regent de hele ochtend. Bij de eerste grote winkels aangekomen valt me op dat om 10:00 nog heel veel is gesloten. Alle winkels die voor mij interessant zijn, zijn in ieder geval nog gesloten. Dus loop ik door tot ik bij het Centraal Station ben. He, daar was ik gisteren ook nog even. Dan maar langzaam aan terug. Tenslotte zag ik onderweg wel enige activiteit. Gelukkig. Eerst maar een grote sportwinkel in, genaamd Arkadium, om meer sportkleding te kopen, zoals shirts en een trainingsjack. Daarna maar een klerenwinkel in om broeken en ondergoed te kopen. Zo langzaam aan heb ik alle belangrijke spullen wel weer bij elkaar gesprokkeld. Oh wacht, de kleren moeten nog in een tas. Die dan ook maar even gescoord. Gelukkig kan alles met de pinpas worden betaald en zegt die nog niet dat er te veel per dag is gepind. Het is wel weer mooi geweest. Het wordt tijd om me voor te bereiden op de eerste wedstrijd.

Bij het stadion aangekomen kwam ik al meteen Angelique tegen, die wachtte op haar wedstrijd. Maar even bijkletsen en de wedstrijd meepakken. Een merkwaardige baan met een glazen achterruit en een houten deur, waar geen raam in zat, maar een gat waardoor de scheidsrechter kan praten. Heel bijzonder. Wel fijn dat ze hier officiële scheidsrechters hebben. Ondertussen kwamen Johan en Titia ook langs, dus kwam er al een Nederlands kamp op gang. Daarna maar eens rustig aan naar de baan. Er stonden mensen in te spelen, dus het zal wel uitlopen. Toen kwam één van de spelers bij de scheidsrechter die vroeg of de tegenstander niet kwam opdagen. Huh, maar even vragen op wie ze wachten. Dat was dus een zekere Mart Juijn. Ze liepen dus voor op schema. Gauw de baan opgedoken en begonnen met inspelen. Even wennen aan de nieuwe outfit plus racket, maar eigenlijk liep het inslaan best lekker voor mijn doen. Hard en scherp. Dat beloofd wat. De wedstrijd viel wel tegen. De eerste punt was nog voor mij, maar daarna was de game snel over. 11-2. Ouch. Veel te veel down geslagen. Ook de tweede game ging niet super. Tijdens de pauze hoorde ik mijn tegenstander tegen zijn "coach" zeggen dat ik heel snel was. Dus schijnbaar wilde hij wel rustiger spelen, maar was ik daar toch weer te goed voor. In die wetenschap ging de laatste game beter. Ik ging meer de rally aan en maakte toch nog wat leuke punten. Nog steeds ruim verloren, maar het was wel tegen een geplaatste speler en met nieuw materiaal.

Even daarna kwam de Nederlandse club naar mijn baan om naar mijn wedstrijd te kijken. Die was dus al voorbij. Dan maar na een poosje naar de andere club voor de partner van Angelique, Eric. Nog enigszins bezweet en niet gedoucht, maar met (nieuw) trainingspak aan in de auto gestapt. De auto wilde niet starten. What the fuck! Diverse malen proberen. De anderen waren ondertussen weg, dus die kon ik ook niet om hulp vragen. Dan maar Hertz bellen. Die verbond me door met de Renault servicedienst. Die zouden een mannetje sturen. Ik ben het ondertussen toch maar blijven proberen. Heel even deed hij het. Ik denk ik bel af, maar tijdens het bellen dacht ik, laat ik het nogmaals proberen. Weer problemen. Ok, ik wacht wel op de "sleepwagen". Die belde me daarna om te vragen wat er was. Niet toevallig je accu leeg. Nee hoor, er branden een heleboel lampjes als je probeert te starten. Ok, over een twintigtal minuten ben ik er. Voor de veiligheid toch maar even de lampen nagekeken. De gewone lamp stond uit, maar de schakelaar stond wel in een vreemde hoek. Toch maar even aanpassen. Geen effect natuurlijk (meer). Ondertussen kwamen Johan en Titia terug. Ik vertelde mijn verhaal en toen zeiden zij "Oh, dat is de wagen waar vanmorgen de lampen van brandde. Je accu is leeg. Ik heb nog wel een startkabel." Ok, laten we dat dan maar proberen. En ja hoor, het hielp. Het terugbellen van de monteur lukte niet, maar die kon elk moment komen. Maar gewoon de motor laten lopen en ondertussen wachten. Toen hij er was, heb ik het uitgelegd. Hij nog even bellen met Renault, maar ik hoefde niet te betalen. Alleen een handtekening. Fijn.

Toch nog maar even als test gereden naar de andere club. Om ook daar even te kijken. Een stuk knusser en intiemer. En geen officiële scheidsrechters. Dus iedereen moet daar de volgende wedstrijd scheidsen. Vervolgens snel weer terug. De auto startte weer gewoon. Joepie. Nog even naar de wedstrijd van Johan gekeken, die toch nog redelijk goed speelde tegen een geplaatste speler. Zo kan het dus ook. Ondanks een geblesseerde knie. Dat wordt dus het doel van morgen. Om 14:30 een nieuwe kans. De eerstvolgende twee wedstrijden speel ik allebei zaterdag onafhankelijk van winst of verlies. Dan worden de dagen dus wat drukker. Want als ik goed reken, moet ik daarna zondag nog 2 wedstrijden spelen. Tenzij er wat uitvalt door een walkover natuurlijk. Het Rene-syndroom, zoals ik het ook wel noem, die in Praag na twee wedstrijden op de eerste dag al klaar was, door schema en walkovers. Door de loting kan het schema nu niet in de weg zitten. De rest moeten we maar afwachten.
 
Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.