Woensdag 26-08-2015
Malmö: Verrassingen
Lekker geslapen. Het heeft geregend, maar is zoals gewoonlijk (tot nu toe) overdag droog. De eerste echte relaxte vakantiedag volgens de planning. Een dagje voor het toernooi aanvangt en je weer moet houden aan vaste tijden. Een Viking museumdorp genaamd Fotevikken staat op het schema. Eerst nog even naar de garage om de auto op te halen en de laatste tassen uit de auto te halen. Er is tenslotte nu (' s ochtends) eindelijk parkeerplek. Helaas, iemand anders had dat al voor me gedaan. In de garage aangekomen zag ik het glaswerk al liggen. Dat kan niet veel goeds betekenen. Inderdaad. De achterbak was helemaal leeg. En de rest van de auto was ook doorzocht op bruikbare spullen. De MP3-speler was verwijderd, maar gelukkig niet mijn autopapieren, die er ook nog lagen. En ook mijn wandelschoenen en camerastatief vonden ze niet belangrijk genoeg om mee te nemen. Maar ja, dus wel mijn squashtas, mijn grote reistas met de meeste van mijn kleren waaronder mijn squashkleding. En nog een klein tasje met souvenirs voor tegenstanders en huizenverhuurders en wat extra bier als ik het wilde bezatten. Helaas, het dagschema kon aangepast worden. Eerst de auto bij het huis plaatsen en de rest er uit halen. Daarna de verzekering bellen. Eh tja, wat is het nummer. Op internet maar gezocht naar een algemeen nummer van Nationale Nederlanden. Tja, die kunnen pas wat als ik terug ben in Nederland. Alleen advies om de auto te laten repareren en om aangifte te doen. En ze wisten nog wel het nummer van Carglass, die het weer hier kon regelen. Die gebeld. Nee meneer, dat mag niet van uw autoverzekering (oftewel mijn leasemaatschappij). Dus maar Dutchlease bellen. Daar weer doorgeschakeld naar hun alarmcentrale. Afijn, ze gingen een garage regelen. Doe ondertussen maar aangifte bij de politie. Je belt zo wat af. Eh tja, hoe bereik je die nu weer. Op internet gezocht. Het algemene nummer (niet voor nood) is 11414. Keurig in het Zweeds een menuutje. Daarna in het Engels: "Press 5 for English". Fijn. Dat gedaan. Dan krijg je een riedel in Zweeds waar je schijnbaar je vraag moet inspreken. Dat ging de eerste keer fout, dus nogmaals. Dit keer maar wat gezegd en toen kwam ik bij de receptie. Die sprak Engels. Kort uitgelegd en toen vroeg die waar ik zat. In Malmö dus. Ok, u wordt doorgeschakeld. De dame die ik toen kreeg sprak iets minder goed Engels, maar we kwamen er aardig uit. Een heleboel vragen, maar gelukkig kon alles telefonisch en hoef ik niet langs het bureau. Ik krijg het rapport thuis opgestuurd. In Holland of Netherlands. Wat is eigenlijk het verschil. Eigenlijk niets. Netherlands is de officiële naam en Holland was ooit het grootste gewest. Ondertussen een SMSje ontvangen van de alarmcentrale van Dutchlease met het adres van een Ford garage. Daar dus heen. De jongen sprak keurig Engels, maar keek moeilijk toen ik "opeens" een buitenlands nummerbord doorgaf. Oeps dat doen we eigenlijk niet. Even vragen aan de baas. Afijn, het kan als je maar wel zelf betaald, want we doen geen zaken met je verzekering. Ok, prima. De ruit was helaas niet op voorraad , dus moest die besteld worden. Dat duurde even een poosje voor ze dat geregeld hadden. Vervolgens kon ik weer naar Nederland bellen met de vraag of het zo mag voor die prijs en of ze alsjeblieft vervangend vervoer willen regelen, totdat de ruit gemaakt is. Ze moesten het nog navragen bij Dutchlease en ondertussen zouden ze vervangend vervoer zoeken in de buurt. Toen begon het echt lange wachten. Uiteindelijk belde ze dat ze een verhuurder hadden gevonden. Die zou weer contact met mij opnemen. De batterij van de telefoon raakte ondertussen al aardig leeg. Maar gelukkig, het telefoontje kwam snel. Hij zei heel snel het adres en toen ik verbaasd vroeg hoe ik daar moest komen, toen zou die een taxi bellen. Ik vroeg maar niet nogmaals naar het adres. Dat wist de taxichauffeur wel. De taxichauffeur was er binnen een paar minuten. Ik vroeg of hij mij kwam halen voor het "rentstation". Hij wist mijn naam en voor de rest reageerde hij amper. Hij herhaalde nog even iets van Station en we gingen weg. En ja hoor. Hij stopt uiteindelijk voor het grote treinstation in Malmö. What the fuck. Ik proberen terug te bellen naar de verhuurder, maar dat nummer was niet goed. Dan maar Dutchlease. Ondertussen reed die door en wees hij diverse verhuurders van auto's aan. Ja, maar ik weet niet welke meneer. Uiteindelijk stopte hij ergens en zei dat dit het opgegeven adres was. Er was een Hertz, dus het zou kunnen kloppen. Ok, ik vraag het binnen wel. Ondertussen had ik Nederland gebeld, maar die moesten nog navragen welke verhuurder het was. Bij de receptie van Hertz was Juijn bekend. Hoera. Nederland belde ondertussen terug, om te zeggen dat het bij Hertz was. Mooi. Alles klopt. Alles ging voorspoedig met het invullen van de papieren, totdat er als onderpand een credit card moest komen. En die accepteert dan ook alleen pin, terwijl ik dat ding alleen gebruik over internet. En dan gebruik je de pin niet maar de CVC. Tja, ik probeer wat, maar dat helpt niet. Nederland gebeld. Meneer, we sturen een nieuwe pin via de post naar uw huisadres binnen 5 werkdagen. Ja, maar daar heb ik nu weinig aan. Helaas. Nou ja, vraag maar aan dan alvast. Vervolgens moest ik enorm veel vragen beantwoorden om te controleren of ik het wel was. Dat is dan geregeld, maar ja Hertz wil geen contant geld als onderpand. Je kan niet met een gewone pas pinnen. Alleen een credit card. Uiteindelijk was er een slimme dame die een alternatief wist, die eigenlijk niet mocht. Dat werkte gelukkig. Ik kon mijn auto halen. Alleen het wegrijden lukte niet. Hij bleef achteruit gaan. Weer terug naar de balie. De dame liep mee en kreeg hem wel meteen van zijn plaats. Nu wordt ik echt gek. Gelukkig geen schade aan de achterkant, want ik was natuurlijk wel tegen het gaas aan gegaan. Ook fijn dat er navigatie in zit en dat ik nog mijn huisadres wist: Ystadgatan. Ondertussen was het 4 uur en was er toch wel een beetje spits. Maar we kwamen er aan. Even een blokje om de woonstraat heen en toen was er een vrije parkeerplaats in een straatje erachter. Hij gaat voorlopig niet de garage in hier. Eventjes bijkomen van de beslommeringen en ondertussen eens kijken of de loting er al op staat. Verrassing! De eerste ronde een bye. Ik hoef pas 15:00 te spelen. Heb ik morgenochtend nog wat tijd om te shoppen. Want met deze hoeveelheid kleren hou ik niet al te lang vol. Goh, dat is dan toch nog een meevaller. Het heeft wel als nadeel dat de eerste wedstrijd meteen tegen een geplaatste tegenstander is. Dan weet je zeker dat de eerste wedstrijd de moeilijkste is. Maar ja, niet in het alternatieve deel van het schema dat ze als bijprogramma wegzetten, zoals in Praag. En waar je wellicht weinig wedstrijden speelt als er wat tussen uitvalt. Daarna maar eens naar het squashcentrum zelf gegaan. De belangrijkste van de twee en degene waar ik morgen moet spelen. Bellevue stadion. Toch nog maar met de auto. Als ik wat squashspullen koop, dan weet ik niet of ik dat allemaal kan meenemen. Het is toch nog best een aardig stukje rijden met de auto. Ca. 10 minuten. Zal wellicht toch tegenvallen op de fiets. Ach ja, dat zien we morgen wel. Eerst maar eens inschrijven en daarna shoppen voor een squashoutfit. Tja, je moet toch wat kunnen aantrekken. Een handdoek kreeg ik van de organisatie, dus dat hoeft nog even niet. Maar wel een tas, racket, schoenen, sokken en een broek. Ik heb nog een redelijk shirt en anders kijken we morgen wel even verder tijdens het shoppen naar kleren. Heel even mijn oude tegenstander Herbert Britten gesproken. Die doet ook mee bij de 50+. Hij moet wel de eerste ronde spelen om 10:30. Daarna nog even Karin van Thiel gesproken. Zo kom je toch weer wat oude bekenden tegen. Dat maakt een dergelijk toernooi wel leuk.