Dinsdag 11-02-2014
Santa Cruz de la Palma
Vandaag maar eens naar Santa Cruz. Een klein stukje met de auto. Wel even zoeken naar een parkeerplaats, want het is vrij vol. Uiteindelijk langs het water een plaats gevonden. Wel een parkeerautomaat. Maar ja, 1 euro voor 2 uur, dat valt toch best mee. Wel even uitzoeken hoe het werkt, want je moet zelfs je kenteken invoeren. Gelukkig hielp een Spanjaard me. Leuke plaats. Lekker om rustig te beginnen. Ik begin me al thuis te voelen. Daarna maar weer eens terug naar het appartement. Ik voel me nog steeds een beetje moe. Dus nog maar eens een rustige middag in ons toeristendorp en beetje Olympische spelen kijken.

Woensdag 12-02-2014
Rondje zuiden
Vandaag maar eens een stukje rijden met de auto en het zuiden onveilig maken. Op naar Fuencaliente de la Palma. Gisteren had ik al een stukje gereden, maar nu is het toch meer het "echte" werk. Een beetje stijgen, een beetje dalen, een scherpe bocht hier en daar. Gelukkig zijn de wegen goed geasfalteerd, zolang je op de hoofdweg blijft. Aangekomen bij de vulkaan San Antonio is het nog rustig. Eerst even een promofilmpje kijken bij het informatiecentrum en dan maar eens een stukje langs de oude kraterwand lopen. Na afloop was het toch al een stuk drukker op de parkeerplaats. Dan maar een stukje verder rijden naar El Faro (de vuurtoren). De zuidelijkste punt van het eiland. Daar ligt ook Salinas. Een plek waar men nog zout uit het zeewater haalt, door de zon zijn gang te laten gaan. Dan via de westkust omhoog richting Los LLanos de Aridane. Best nog wel inspannend rijden zo met die kronkelwegen. Af en toe een autootje voor laten gaan, die meer haast heeft. Ondertussen wordt het toch al wat later en merk ik toch dat het lichaam wat voeding nodig heeft. Ach ja, dan maar langs de weg stoppen bij een restaurant. Tenminste zodra die er is. Het duurt even, maar uiteindelijk is er een Bodego, waar men ook eten serveert. Tamanca. En dan lijkt het toch even dat je in een ander land bent. Alleen maar Duitse toeristen en dan wordt je door de bediening ook nog eens in het Duits aangesproken. Zie ik er zo Duits uit dan? Ach ja, ik weet nog wel wat woorden Duits, dus het moet maar. Gelukkig kan ik bij de tweede ober wel gewoon in het Spaans bestellen. Het is toch best wel lastig om steeds van taal te switchen. Dan wordt het langzaam aan toch eens tijd om terug te gaan. Tenslotte moet ik nog de berg door. Ik vrees het ergste. Alhoewel, op de kaart stond een tunnel getekend. En inderdaad het is een grote tunnel die langzaam aan omlaag gaat. Wel een beetje vreemd gevoel. Daarna nog een aardig stukje dalen, maar uiteindelijk ben ik toch in een half uurtje al "thuis". Valt nog best mee. En ik was nog geen eens de langzaamste, want voor me reed iemand die nog een kilometertje langzamer ging. Overigens is het weer hier best wel veranderlijk. Je vertrekt met een lekker zonnetje. Onderweg in de bergen wat wolken, zodat je je licht moet aanzetten. Dan weer lekker uitwaaien aan het water met een heerlijk zonnetje. En onderweg af en toe weer een wolkje. Wel steeds droog. In ieder geval doet de airco in de auto het, zodat het goed is uit te houden.

Donderdag 13-02-2014
Boswandeling
De dag begint erg bewolkt. Tijd om eens naar het nationale park te gaan voor een boswandeling. Op goed geluk richting een goed startpunt in het park, is er opeens een controlepost. U kunt niet verder met de auto, tenzij u een pas heeft. Huh? Moet ik weer terug naar het begin van het park. Je kan hem ook hier parkeren en dan een stuk wandelen. Waarom ook niet. Een lekkere boswandeling. Net alsof je in Kootwijk tussen de dennenbomen loopt in de zomer. Alleen de heuvels zijn hier wat hoger en af en toe kom je een droge rivierbedding tegen. Wel heel relaxt. Geen mens te zien. Een beetje lastig het pad te volgen, want die stopt af en toe. Ach ja, maar een stukje doorlopen en je ziet vanzelf weer een pad. Met de GPS aan kan ik in ieder geval de auto terugvinden mocht het nodig zijn. Niet echt nodig, want je volgt gewoon de rivierbedding terug. Wel lekker gezond, zo die boslucht. Daarna nog even naar El Paso, want we zijn er nu toch.

Vrijdag 14-02-2014
Rivierbedding
Vandaag herkansing. Eerst naar de visitor center en vragen naar de wandeling. Helaas, voor vandaag is het vol. Te weinig parkeerplaatsen, Ik kan wel reserveren voor morgen, Geef maar aan hoe laat en hoe lang. Dat staat dan vast. Andere optie is om aan de kant van de caldera (bij Los LLanos) met de taxi omhoog te gaan en naar beneden te wandelen. Circa 5 uur. Beste tijd 9 uur 's ochtends. Tja, het is nu al 11 uur, dus dat is een beetje laat. Wel goed om daar eens in de buurt te kijken Als je er 's ochtends vroeg wil zijn, zou het jammer zijn als je lang moet zoeken. Bij de visitor center aan die kant gestopt en eerst daar eens rondgekeken. Een aardige kronkelweg naar beneden naar de parkeerplaats. Hum. Ondanks mijn hoogtevrees gaat het steeds beter om hier in de bergen te rijden. Vooruit dan maar. Wel is het zo smal, dat ik niet hoop dat er een tegenligger komt. Je mag maar 20km rijden en dat is maar goed ook. En ja hoor. Een tegenligger, net na een bocht. Oeps. Een klein stukje terugsteken en hem laten passeren. Ach ja, valt best mee. Beneden staat de taxiservice al klaar. Natuurlijk wordt ik weer in het Duits aangesproken. Mochte Sie ein taxi. Nein, danke. Of iets dergelijks. Dan maar de auto parkeren en een rustig wandelingetje doen. De eerste 2,5 km van een grote wandeling naar Dos Aguas lijkt me wel wat. Af en toe staat er een bordje dat je op de goede weg zit. Voornamelijk de rivier volgen lijkt het. En toen was ik de bordjes kwijt. Ach ja, gewoon doorgaan. Komt vanzelf goed. Af en toe een andere toerist, geeft wel het gevoel dat het een normale wandelroute is. En ja hoor, opeens weer een bord. Aan beide kanten van de rivierbedding. Ah, hier kruist het echte pad, dus de rivierbedding. Dan maar weer eens de weg volgen. Die komt even verderop weer bij de rivierbedding. Weer een stukje door en dan opeens een dam in de rivierbedding. Ergens fout gelopen dus. Wel grappig dat er nog meer mensen hier terecht komen. Ach. voor vandaag vind ik het wel weer best. Ik moet hetzelfde stuk nog terug.

Zaterdag 15-02-2014
Wintersport
Wat een vreemd geluid hoor ik opeens 's nachts. Oh, het regent. Hmm, dat verwachtte ik eigenlijk niet meer na bijna een week. Natuurlijk omstreeks deze periode kan het behoorlijk regenen, maar ik was wat verwend. Gisteravond hadden een paar Nederlanders het nog over de verwachte storm het komend weekend. Volgens de weersverwachting circa windkracht 5, dus zou voor Nederlandse begrippen moeten meevallen, leek me. Maar gewoon volgens afspraak naar het park gegaan. Onderweg viel me op dat er op een paar bergtoppen sneeuw lag. Goh, dat was me gisteren niet opgevallen. Zeker te druk met autorijden gehad. Bij de visitor center gekeken of alles nog open was. Geen probleem. Op het weerverwachtingbord stond wel een teken voor sneeuw. Huh. Ach, het zal wel. Op naar de gate en de parkeerkaart ingeleverd en doorgereden. Op de parkeerplaats was het verdacht leeg. Ach ja, een beetje wind en bewolking. Wat wil je. Ik stap uit en het begint te hagelen. Ouch. Even wat warmers aantrekken en dan toch maar gaan wandelen. Valt allemaal best wel mee. Op de parkeerplaats was ondertussen een andere auto, maar die stapten niet uit. Het eerste stuk was goed te belopen. Een beetje sneeuw (hagel) aan de zijkant om het wintergevoel te krijgen. Op de bergen in de omgeving zag het al aardig wit. Best wel mooi. Als het even hard waaide en hagelde was het wat minder prettig, maar voor de rest was het goed te doen in de regenjas. Op de terugweg een andere route langs een uitkijkpunt, met een paadje i.p.v. weg. Ach ja, moet kunnen. Het weer werd langzaam aan wat beter. Op een gegeven ogenblik zag ik een mooie regenboog en een stuk blauwe lucht. Prachtig uitzicht op la Roque en toen opeens...........onweer in de verte, zonnetje weg, blauwe lucht weg. Het werd weer grauwer. Ach ja, nog een paar honderd meter naar de parkeerplaats. Dat moet kunnen. Ondertussen was het looppad helemaal wit geworden. Het lijkt hier wel wintersport. Bij de parkeerplaats aangekomen begon het weer hard te hagelen en te waaien. Koud he? Even opwarmen in de auto en de ruiten schoonmaken. De afdaling inzetten over een "besneeuwde" weg. Af en toe hadden de remmen het moeilijk, maar heel langzaam aan kwam ik beneden. Onderweg zag ik diverse auto's die wel omhoog wilde, maar die toch even waren gestopt. Goed te begrijpen, leek me wel. Ik was blij toen ik de sneeuwgrens voorbij was. Alleen nog maar regen. Dat is toch een stuk fijner. Dat was het dan voor vandaag. Lekker terug naar het appartement. Aardige koppen op de zee. Het waait lekker.

Zondag 16-02-2014
Rustdag
Tja, wat zullen we doen vandaag. De weersverwachtingen voor vanochtend zijn hetzelfde als gisteren. Nog vele wolken. Zeker boven de berg(en). Aan de kust zijn wat blauwe stukken. Ach, we pakken maar de auto en zien wel waar we terecht komen. In het zuiden ziet het er iets beter uit. Dus maar de kust volgen naar het zuiden. Langs het vliegveld. Ach het is hier best goed uit te houden. Een beetje onrustige zee dat wel. Bij het zuiden aangekomen is het zonnetje al een stuk feller en aan de westkust al helemaal. Onderweg zie ik opeens Puerto Naos liggen. Het appartement/hotel waar ik over zat te twijfelen bij het boeken. Ik vond het iets te ver weg van het vliegveld, voor als je 's ochtends terug vliegt. Weet je wat, dan gaan we daar eens kijken. Oef, da's pas echt een toeristenplaats, zoals je dat verwacht aan de Middellandse zee. Helemaal vol auto's. Hotels dicht op elkaar. Allemaal rond één strandje. En aan de zuidkant een gigantisch groot hotelcomplex, waar ik dus ook had kunnen zitten. Oef. Da's hier wel heel erg druk. Niets voor mij dus. Goed, ze hebben hier ogenschijnlijk meer zon, maar dat is ook niet alles. Dan maar weer eens langzaam aan terug gaan. De top van de bergen is nu goed te zien. De bewolking is grotendeels weg. De top is helemaal wit van de sneeuw. Wel een mooi gezicht zo vanaf hier. Wat minder als je er in zit.

Maandag 17-02-2014
Vulkaanroute
He, ik ben er nu een week. De meest belangrijke dingen die ik wilde doen, heb ik nu wel gedaan. Vandaag maar weer eens een wandeling. In het midden van het eiland. De zogenaamde Ruta de los Vulcanos. Niet het hele stuk. Dat is toch iets te veel van het goede. 19 km stijgen en dalen. Maar goed, gewoon beginnen en kijken waar het schip strand. Dan omkeren en terug naar de auto. Natuurlijk eerst weer het bekende autotripje bij Santa Cruz de berg omhoog, de tunnel door en dan ben je in het midden. Alleen daar dan linksaf slaan en niet een klein stukje door naar El Caldera de Taburiente. Overigens ze hebben hier interessante borden om de weg aan te geven. Niet de steden met de volledige naam, maar slechts een deel ervan. Meestal laten ze dan het stuk weg dat mij juist duidelijk lijkt. Santa Cruz de la Palma, wordt dus S/C de la Palma. Alleen het eilandnaam lijkt wel voldoende. Los Canarios de Fuencaliente wordt Los Canarios. Handig op de canarische eilanden. Los Llanos de Aridane, wordt natuurlijk Los Llanos. Wel handig als er nog een stuk of wat Los Llanossen zijn. Maar ja, zoveel grote wegen zijn er niet. Dus je vind het vanzelf wel. Op zich een leuke wandeling. Het begint op een kale vlakte vol vulkanische steentjes. Dan door het naaldbos met uitzicht op de westkust. En dan kom je uit bij een kale vlakte waar je de gesmolte lava nog goed kunt herkennen. Een echte vulkanenroute dus. Nog een klein beetje bewolkt, wat op zich hier wel goed uitkomt. In de volle zon is het op die kale vlakten vast benauwd. Vanaf Llano del Jable (jawel een Llano!) naar Coladas de San Juan en een stukje verder richting richting Llano de Tamanca (en nog eentje). Als ik het goed begrijp betekent Llano iets als vlakte. Het eerste uur kwam ik echt geen kip tegen. Bij Coladas de San Juan een loper die de andere kant opliep. Ongelofelijk wat rustig hier. Alleen op de terugweg kwam ik nog wat andere mensen tegen. Dan is het toch wel druk op de parkeerplaats waar 4 auto's staan.

Dinsdag 18-02-2014
Ruta de los tunnelos
Zo, weer een dag. Vandaag maar eens naar het noorden. Eens kijken wat daar te beleven valt. Wel vreemd om opeens door te rijden op een weg waar ik steeds er af ga. Een heleboel tunneltjes door. Zeg maar de ruta de los tunnelos. Eerste stop Los Sauces. Een leuk plaatsje zo in de bergen. Daarna op naar Barlovento in het noordoosten van het eiland. Daar wordt het toch eens tijd om wat benzine in de auto te gooien. Ik heb wel de volledige tankinhoud afgekocht, maar ik wil niet zonder brandstof staan. Voor 10 euro moet voorlopig wel weer genoeg zijn. Wel weer eens wat anders met een pompbediende. Gelukkig spreek ik genoeg Spaans om duidelijk te maken dat het voor slechts 10 euro vol hoeft. Diez euros. Overigens ligt er in de haven van Santa Cruise de la Palma een gigantisch cruiseschip.

Woensdag 19-02-2014
The sunny side
Tja, wat is er dan nog over. Het noordwesten. Via El Paso richting Los Llanos en dan langs de kust omhoog naar Tijarife. Aan de oostkust is het bewolkt. Aan de westkust is het behoorlijk zonnig. De airco is toch best wel weer even handig. Als ik Llos Lanos rechts laat liggen, dan gaat de weg opeens met allerlei haarspeldbochten fors omhoog. Wauw, wat een mooi uitzicht op de bergen zo. Maar daar heb ik weinig tijd voor, want ik moet wel goed op de weg letten. Bij Mirador del Timo is het behoorlijk druk. Een behoorlijk restaurantje, maar wat een vreselijk mooi uitzicht over de vlakte (van Aridane). Je kan prima de diverse steden hiervandaan zien. El Paso, Llos Lanes de Aridane en de haven van Tazacorte. En ook de berg is goed te zien met de besneeuwde kant. Tijd om de toerist uit te hangen en een espresso te nemen. Dan langzaam aan de weg verder rijden. Iets minder spectaculair stijgen, maar nog steeds erg mooi. Ze hebben aardig geinvesteerd in het wegennet de laatste jaren hier. De Mirador de Garome was iets minder spectaculair. Maar ach, het is eigenlijk wel prima. Ik was van plan bij de kust een wandeling te doen in de buurt van El Jesus. Het ziet mij er echter te stijl uit om op mijn gemak te wandelen. En ach met dit zonnetje heb je ook geen zin om je echt heel druk te maken. Nog even naar Puntagorda dan. Nu we er toch zijn. Dan wordt het weer tijd voor de terugweg. De afdaling in de haarspeldbochten is nog iets intensiever, maar goed te doen. Ik begin een berggeit te worden. Qua autorijden dan. Bij El Paso hangt het wolkendek nog steeds boven de bergen. Het is dan toch een beetje bewolkter aan onze kant van het eiland en dus iets minder warm. Jammer, dan.

Donderdag 20-02-2014
In de wolken
Goh, de laatste volle dag alhier. Tijd voor nog een leuke wandeling. Bij de Ruta de los Vulcanos was het heel leuk en daar zijn veel meer wandelpaden. Dat moet het dan maar worden. Het is behoorlijk bewolkt. Bij Llano del Jable (het vorige startpunt) was het mooi weer. Daarvandaan zie je zowel in het westen als in het oosten alleen wolken. Heel bijzonder. Even door naar El Pilo een stukje verder de berg in. Hier is het al weer wat bewolkter. Ik heb gisteravond besloten om richting het oosten te lopen naar Pared Viejo. Een behoorlijk stukje omlaag, waardoor ik midden in de wolken terecht kom. Oeps, dat is mistig. De kust is hier niet te zien. Jammer. Wel een leuke frisse wandeling. Ik krijg het van het wandelen toch wel warm en loop verder in mijn T-shirt terug. De Duitse toeristen keken hun ogen uit, want die liepen zowat in hun winterjas. Dan maar terug de zon in, naar Mirador Llano del Jable. Daar is nog steeds als enige de lucht blauw. Wederom naar het zuiden gelopen, maar nu een stukje hoger op de berg. Op een gegeven moment zag ik Coladas de San Juan beneden liggen. Puerto Naos lag echter nog steeds in de wolken. Een leuke afsluiter van de wandelingen alhier. Morgen weer terug.

Vrijdag 21-02-2014

Terug

Vandaag moet ik weer terug naar Nederland. Om 10 uur vertrekt het vliegtuig naar Amsterdam. Om 8 uur uit het hotel weg en dan op naar het vliegveld om de auto in te leveren. Het vliegtuig is wederom goed gevuld met opvallend veel jonge gezinnen. Einde krokusvakantie dus.