Maandag 26-11-2012
Afscheid groep
Vandaag is een beetje een vreemde dag. Het deel van de groep dat geen verlenging heeft moet vandaag naar huis, inclusief Ellen. Ook Astrid en Steven zijn dus weg en naar het schijnt nog een aantal anderen. Eerst maar een beetje uitgeslapen. Even een broodje in de supermarkt halen voor ontbijt op bed. En dan toezien hoe Ellen haar tas inpakt, terwijl die van mij gewoon uitgepakt blijft. Vreemd. De anderen van de thuisgangers moeten al om elf uur de kamer af, maar ja ik heb nog een dag bijgeboekt hier. Bij de receptie is het pakje van Astrid binnen, dus dat is in ieder geval gelukt. Dan maar met de 11 thuisgangers mee naar het vliegtuig. Tenslotte wil ik toch een huurauto en daar zijn ze gemakkelijk te huren. Tenminste zo zou het moeten zijn. Eerst de tassen inchecken en even de handbagage laten wegen. Dan het uitreisvisum invullen en dan kan ik afscheid nemen. Best wel vreemd zo bij de douane. Ik besluit even iets te gaan drinken en zie opeens een grote ruit waardoorheen je het vliegtuig kunt zien bij gate 30. En ook lopen daar de mensen langs die naar gate 50 en hoger moeten. Maar even Ellen een Sms'je gestuurd dat ze me toch nog kan zien. En ja hoor na een poosje verschijnt ze voor de ruit. Natuurlijk kan je elkaar niet horen, maar met gebaren converseren we toch wat. Dan is het definitieve afscheid. Ach, als ik zo lang wacht dan kan ik ook nog even een foto maken van het vliegtuig als die vertrekt. Zo gezegd, zo gedaan. En dan nog even naar boven naar het observatiedek om het opstijgen te zien. Dag allemaal. Daarna begint deel twee van de vakantie. Naar de car-rental balie. Diverse merken zijn mogelijk, maar ik besluit maar voor Hertz te gaan. Ach ja, je moet toch wat. Een kleine auto met GPS s.v.p. voor 7 dagen. Even schrikken van de prijs (897 aussie dollars in totaal), maar ach ja, dat was te verwachten. Een GPS voor 15 dollar per dag. Auw. Maar ja, best wel handig als je de weg niet weet in de stad. Zeker van de week in Dubbo, maar vandaag natuurlijk ook nog het hotel vinden. Alleen dan geef je je creditcard en dan willen ze een pin. Die heb ik nog nooit gebruikt met pin. Altijd via internet met CVC of gewoon een handtekening zetten. Even twee pogingen gedaan, maar geen geluk. Dan moet je maar je bank bellen was het advies. Er stonden vreselijk kleine cijfers op de kaart, dus met goed geluk dat geprobeerd te bellen. Niet bestaand nummer. De dame van Hertz kwam ook met hetzelfde nummer. Kan het niet contant. Nee, was het antwoord. Dan wat gegoochel van haar kant en opeens voerde ze het kaartnummer in i.p.v. de kaart zelf in het apparaat te steken. Dat ging wel goed. Joepie. Even tekenen en op naar de garage voor de auto. Natuurlijk loop je naar het linker portier. Mispoes. Oh ja, rechts. GPS even aanzetten en opplakken. Spiegels rechtzetten. En starten maar. Oef, een automaat. Hoe ging dat ook alweer. En dan natuurlijk op je rem trappen, omdat je een koppeling verwacht. Oh ja. De uitgang zoeken in de garage. Even achteruit steken. De hoeken goed nemen. Natuurlijk weer even de zijkant raken met je linker voorwiel. De standaardfouten, zeg maar. Dan de weg op. Binnen no-time zat ik op de snelweg voor ik erg in had. Automatische tolwegen worden meteen bij Hertz op je creditcard geboekt, dus dat wordt nog een verrassing. In de spits reed ik natuurlijk. Regenbuitje erbij. Een goede vuurdoop. Een paar keer verkeerd gereden, waardoor je midden in de stad kwam en door de tunnel naar het noorden. Je leert de auto wel kennen zo. De auto heb ik onder het hotel in de garage gezet voor een kleine bijdrage natuurlijk. Daarna even bijkomen en een wasje draaien. Vervolgens met de overgebleven drie alhier gaan eten. Weer een bijzondere dag.