2010 : Venezuela   101125

Donderdag 25-11-2010
Puerto la Cruz : Excursie El Faro
Vandaag met een boot naar een eilandje in de buurt, genaamd El Faro. Het was behoorlijk bewolkt, dus veel last van de zon was er niet. Een beetje gezwommen, wat geluierd, een beetje gekaart, 4 op een rij gespeeld en de dag ging redelijk snel om. Om half drie met nog twee anderen alvast terug gegaan om nog een beetje rustig aan te doen in het hotel. In eerste instantie leek het erop dat we met z'n vieren in de boot stapte, omdat alle anderen op het strand bleven. Maar langzaam aan stroomde de boot vol. En over stromen gesproken. De pier was ongeveer net zo hoog als de zeespiegel, dus je moest met je blote voeten naar de boot lopen. Uiteindelijk bleven er slechts twee toeristen op het strand achter en dat waren onze reisgenoten, die pas om 4 uur terug wilden met de laatste boot. De boot ging lekker snel terug, maar sloeg toch een paar keer bijna om, met als gevolg dat er veel water de boot in sloeg. Ik was dan ook drijfnat. Maar goed dat ik mijn zwembroek nog aanhad. Zo is het pas een avontuurlijke vakantie. Gelukkig was ik wel zo slim om mijn rugzak in een vuilniszak te stoppen, dus die was heerlijk droog. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

In het hotel aangekomen maar eens mijn tas goed ingepakt en nog een klein hapje wezen eten. Op het eiland hadden ze alleen vis en dan eet ik meestal niet zo veel. Dus ik had al wat trek.

's Avonds met de hele groep uitgebreid wezen eten. Helaas was Freddy, onze chauffeur, al naar zijn huis, omdat er problemen waren met de papieren va een bus. Dus de volgende dag kregen we onze derde chauffeur, genaamd Dino. Ilonka was in ieder geval blij met ons cadeau wat ik onder haar eigen ogen had gekocht bij de cacaoplantage, drie dagen geleden. Ze wilden het eigenlijk wel zelf kopen, maar had niet genoeg geld. Toen ze even was weggelopen keken we elkaar even aan en besloten we dat voor haar te kopen. Is toch altijd leuker dan alleen een fooi. Toen Ilonka terugkwam in de winkel zat ik nog even demonstratief te denken en te rekenen en toen besloot ik zogenaamd om het toch maar te kopen. Het blijft leuk om mensen om de tuin te leiden.

 
Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.