Argentinie, Bolivia & Chili

Donderdag 25-10-2007
Zoutvlaktentocht
Vandaag redelijk mogen uitslapen. Aangezien er toch al wat mensen opstonden, heb ik dat ook maar gedaan en nog wat rondgewandeld richting de vlakte voordat het ontbijt kwam. Daar kon ik dwars door een kudde lama's heenlopen. Best wel bijzonder. Je verwacht elk moment de volle laag, maar ze keken me alleen af en toe wat aan of liepen wat weg. Dat terwijl ze wat gras aten, wat tussen het zout groeide. Daarna naar het "viseiland", dat met enige fantasie wel op een vis leek. Daarop groeiden veel cactussen. Een vreemde oase midden in de vlakte, die ongeveer net zo groot is als BelgiÙ (de vlakte dus en niet het eiland). Daar een poosje rondgewandeld en uiteindelijk ook geluncht. Toen op naar wat grotten. Ondertussen had Angela (een van de medereizigers) veel last van haar been. Onderweg naar de grotten werd het echt te veel. Ze moest toch wel zo snel mogelijk naar een dokter. We waren bang dat ze trombose had, wat toch wel erg onhandig is als je in een jeep zit opgesloten en heen en weer wordt geschud. Toen dat besloten was, had ik net de twee grotten gezien en besloot ik maar om mee te gaan. Dit omdat ik geen zin had om met nog meer mensen vast te zitten in een jeep. Bij de dokter aangekomen bleek het gelukkig wel wat mee te vallen. Een beklemde spier. Ze kreeg een injectie en wat pillen en mocht daarvoor het gigantische bedrag van 9 bolivianos voor betalen. De consult was gratis. Dat kwam dus neer op ca. 90 eurocent. Ze besloot om maar al haar laatste bolivianos te geven, wat neerkwam op 3 euro. De dokter kwam overigens de volgende dag nog kijken hoe het met de patient was. Veel rusten en met het been omhoog zitten. Aan het eind van de middag terwijl we aan het "borrelen" waren kwam de lokale jeugd langs voor een voetbalwedstrijd. Een aantal van de heren wilden uiteindelijk wel meedoen (en een enkele dame genaamd Ellie). Op een half voetbalveld op grootte hoogte (ca. 4350 meter) was dat toch wel een opgave. Bij het eerste de beste "sprintje" vanuit de achterhoede naar voren was ik toch wel buiten adem. En dat bleef zo de rest van de wedstrijd. Een beetje tactisch opstellen en korte stukjes hard lopen bleek nog redelijk effectief. Een vreemde wedstrijd. 7 volwassen Europeanen, tegen elf Boliviaanse jochies van tussen de 6 en 15. We kwamen redelijk snel voor, doordat hun niet echt georganiseerd speelden en met het grote deel van de ploeg rond de bal liepen. Een paar lange passes zorgen al snel voor wat kansen. Halverwege de wedstrijd wisselden we van helft en namen we een paar minuten rust. Een welkome fles water werd snel door ons naar binnengewerkt. We besloten ook dat ze mochten winnen, alhoewel het toch behoorlijk close was, toen we eenmaal allemaal redelijk buiten adem waren. Nog een prachtig eigen doelpunt met het hoofd gemaakt, waarop onze keeper Marc kansloos was. En tenslotte gaf de scheidsrechter (een van onze groep) zoals afgesproken nog een strafschop. Je had die gezichten van die gastjes moeten zien. Uiteindelijk 6-4. Nog wat potloden aan hun gegeven en een groepfoto gemaakt. Bij het avondeten kwamen ze opeens langs in hun nette kloffie en gingen ze wat muziek spelen. Wel een beetje vals, maar het ging om het idee. Dit maal overigens vier slaapkamers, waarvan er 2 waren van 8 personen. Het werd dus al wat knusser. Overigens lag dit dorp (San Pedro de Quemez) ten zuiden van de vlakte.

Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.

producties