Eindelijk de grote dag. De dag waarvoor we toch eigenlijk die hele rit hadden gedaan. De dag dat we toch zeker vier minuten de zon niet zouden zien. Eigenlijk wel een vreemde gedachte. De hele ochtend was een ieder bezig om z'n camera's goed in te stellen met filters en dergelijke. Was men bezig met het lezen van boekjes en was het vooral wachten op het eerste contact van de maan met de zon. Een eerste gejuich ging op, waarna een ieder weer verder ging met z'n eigen bezigheden. Ondertussen kregen we nog wel een kopje thee. Steeds was het weer even eclipsbrilletje op en kijken naar de zon. Dan even controleren of de videocamera nog goed stond gericht. Nog even wat fotootjes nemen en weer even relaxen. En toen was het eindelijk zover. De maan dekte de zon volledig af en we konden de corona zien. Een heel groot gejuich ging op toen dit gebeurde. Door alle consternatie vergat ik het filter van m'n videocamera af te halen, dus de eerste paar seconden was het zwart beeld. Maar gelukkig had ik het nog vrij snel door. De camera nog een keer goed gericht, wat foto's genomen en vervolgens heerlijk achterover gaan liggen om vooral te genieten van dit vreemde natuurverschijnsel. Toen de zon weer tevoorschijn kwam zagen we nog de diamanten ring. Dat is toch wel behoorlijk spectaculair. Nog even een paar minuten gekeken naar het vervolg van de ondertussen gedeeltelijke verduistering, waarna we konden lunchen. Ditmaal met wat frietjes bij de salade. Wat een verassing. Er was overigens nog een verrassing omdat Marc Suzanne ten huwelijk had gevraagd tijdens het verschijnen van de diamantenring. Hij had er zelf ook eentje bij zich die hij haar aanbood. Dat was dubbel feest.
Na de lunch was het toch wel zeer snel spullen inpakken. Gauw de camerastellage afgebroken en m'n spullen in de tas gegooid. Terwijl ik nog in de tent was om dat te doen werd de tent al om me afgebroken door een stuk of vijf mensen tegelijk. Alle anderen hadden het al van te voren gedaan. Alleen Ellen en ik waren wat eigenwijs en deden dat na afloop. Konden we de tent namelijk mooi als windvanger gebruiken. Daarna weer zover mogelijk teruggereden richting de bewoonde wereld. Het was alleen wel druk op de "snelweg". Rijen dik over de zandvlaktes. Overal zag je auto's en af en toe zelfs gewone persoonswagens en motoren. Dat was dus weer tent opzetten rond zonsondergang.
|
producties 
060329