Vrijdag 21-10-2005

Aankomst in Rio de Janeiro

In Sao Paulo aangekomen, bleek dat we moesten overstappen op een ander (overboekt) vliegtuig naar Rio. Gelukkig konden we wel allemaal wel mee. De eerste dag in Brazilie hebben we rustig aangedaan. Met de metro naar de stad gegaan, alwaar onze reisbegeleider, Chris, met ons wat rondliep en wat dingen liet zien.

Zaterdag 22-10-2005
Rio de Janeiro (bustoer)
Vandaag dag een bus toerrit door Rio. Eerst bij het Christusbeeld langs geweest op de Corcovado voor een uitzicht op mistig Rio. Om boven bij het beeld te komen, moesten we eerst nog een stukje met een tandradbaan rijden. Daarna naar het Macarena stadium, de voetbaltempel van Brazilie. Bij de ingang was een soort van walk of fame, waar alle belangrijke Braziliaanse spelers hun voetafdruk hadden staan. Vervolgens naar de Catedral Metropolitana, die er van de buitenkant maar als een eenvoudig gebouw er uitziet, maar die binnen mooi is uitgevoerd met glas in lood. Vervolgens gaan eten in een kilorestaurant. Dat is hier in BraziliÙ een veelvoorkomende vorm van een restaurant. Het is een buffet met heleboel verschillende dingen. Je schept van alles en nog wat op je bord en vervolgens wordt gewogen hoeveel je hebt genomen en dat mag je dan betalen aan de hand van de vaste (kilo-) prijs. Van vlakbij de Kathedraal hadden we 's middags een helse tramrit naar St. Helena, alwaar we even een poosje hebben rondgelopen. Vervolgens naar de suikerbroodberg voor een uitzicht over bewolkt Rio. Helaas was daardoor de zonsondergang niet te zien. Wel kon je mooi het strand zien liggen vlak bij ons hotel (Copacabana).

Zondag 23-10-2005

Rio de Janeiro (Copacabana) - Parati

's Ochtends nog even de Copacabana op om foto's te maken. Vervolgens gauw de camera weggebracht en teruggegaan om nog even wat te zwemmen. 's Middags met de bus naar Parati alwaar het begon te regenen toen we gingen eten. En dat bleef dus de hele nacht zo, ondanks dat Chris zij dat dit normaal gesproken slechts een kwartiertje zou mogen duren.

Maandag 24-10-2005
Parati - Sao Paulo
In Parati met een boot op het water gedobberd. Eerst nog met wat regen. Daarna lekker in de zon. De eerste brandwonden zijn natuurlijk weer binnen (zij het beperkt). Dat blijft altijd toch weer een probleem. In de loop van de middag met de bus naar Sao Paulo in een lux hotel. Wel nog even een bustour gehad, omdat het hotel waar we origineel geboekt waren vol bleek te zijn en we dus naar een ander hotel van de zelfde keten moesten gaan. Aldaar in de hotellobby nog wat gedronken, omdat we weinig zin hadden om zo laat nog de straat op te gaan.

Dinsdag 25-10-2005
Sao Paulo - Foz do Iguazu
Vanochtend vroeg op (5:40) en naar het vliegveld gereden. Na het inchecken nog even de tijd gehad om wat te internetten, wat ik daar nog vaker zal doen, want hier komen we nog zeer vaak. In Foz de Iguazu aangekomen, eerst naar de Braziliaanse kant van de watervallen gegaan. Daar allereerst met een rubberbootje vlak onder de watervallen gevaren. Erg nat, maar heel erg leuk. Nog wat foto's genomen met een onderwatercameraatje. Ben benieuwd wat er van gelukt is. Vervolgens een poosje langs de Braziliaanse kant van de watervallen gelopen. Op het eind stond je weer vlak voor een grote waterval en dat was het weer heel erg nat. Ik had natuurlijk toen even vergeten om mijn regenjas mee te nemen, dus ik hield het niet droog. Gelukkig kon ik de camera's nog enigszins veilig overbrengen. Wel een hele mooie wandeling. Vervolgens nog even 10 minuten met de helikopter boven de watervallen gevlogen. Wel erg kort als je eerst nog een paar minuten er heen moet vliegen, maar het is toch wel een mooi gezicht. Er waren speciale openingen in de ruit gemaakt, zodat je met je camera foto's kon maken zonder dat er glas tussenzat. ' s Avonds naar een tent geweest waar ze een "lokale" show uitvoerden, met allemaal verschillende Zuid-Amerikaanse zang en dans. Een soort van Joop van de Ende productie eigenlijk (show en diner), maar best wel geslaagd. Het eten was weer de vertrouwde buffetopzet, maar dit keer niet per kilo afrekenen, maar een vaste prijs voor het geheel (exclusief drank).

Woensdag 26-10-2005
Foz do Iguazu (Argentinië)
Vanochtend eerst naar een vogelpark, met allemaal verschillende vogels van voornamelijk Zuid Amerika, maar ook wel uit Azie/Australie. Leukste onderdeel daarvanb was toch wel het toekan onderkomen waar je doorheen mocht lopen. Wat een agressieve jongens zijn dat. Constant schreeuwen en vlak over je kop vliegen. Vervolgens naar Argentinie voor het drielandenpunt. Een soort van Vaals, behalve dat het echte grondgebied van de buurlanden aan de andere kant van de rivier lag, die daar een splitsing heeft. Een natuurlijke grens, dus je kan daar geen rondje lopen door de drie landen heen. Vervolgens naar de Argentijnse kant van de watervallen. Eerst was het nog lekker zonnig, maar al gauw brak de regen door toen we bij de grote waterval waren, waar je overigens sowieso wel nat zou worden. Dit maal toch maar even de regenponcho mee, dus dat scheelde weer. Ja, je leert hier wel wat bij. Aan het eind van de middag weer terug naar BraziliÙ voor een rustige avond. Wel even met de hele groep de gemaakte video van de helikoptervlucht bekeken. Met name voor de mensen die niet meegingen.

Donderdag 27-10-2005

Foz do Iguazu(Paraguay) - Sao Paulo

's Ochtends even wezen "shoppen" in Paraguay. Dat is voor Braziliaanse begrippen wel drie tot vier keer goedkoper. Voor Nederlandse begrippen waren de elektronische spullen toch wel enigszins vergelijkbaar met de goedkopere winkels. Wel komisch om te zien hoe de douane daar werkt. Officieel mag je niets importeren. Er staan zelfs hekken op de brug, zodat mensen niet stiekem spullen naar beneden kunnen gooien naar metgezellen, voordat je langs de douane gaat. Maar ondertussen gaan er gigantisch veel dingen gewoon over de grens zonder dat ze gecontroleerd worden, zoals televisies, wasmachines, CD's, DVD's, camera's en noem maar op. Zelfs onze reisleider smokkelde een radio over de grens. 's Middags nog even een poosje bij het zwembad liggen bakken. Daarna weer douchen en op naar het vliegveld. Die was een uurtje vertraagd, dus waren we laat in het hotel. Bij de tussenlanding in Curritaba onweerde het, dus dat was wel een merkwaardig gezicht.

Vrijdag 28-10-2005
Sao Paulo - Pantanal
Vanochtend vroeg op, om op tijd in te checken. Daarna natuurlijk weer even een half uurtje internetten. Je koopt hier een kaart met codes. Die vul je in op de computer en dan loopt onderin de tijd totdat je klaar bent. En dan stopt hij ook abrupt. Dat was vorige keer wel erg heftig met een kwartiertje betaald, maar dat ging nu wat beter met een half uur. Overigens een gezellige groep. 17 Personen in getal van verschillende leeftijden, sommige getrouwd, sommige samenwonend, sommige goede bekenden en sommige individuelen. Vooral 's avonds wel gezellig in de onvermijdbare bar. Oh, wat hebben we het toch slecht. 's Middags op de ranch aangekomen en daar wat gegeten. Na de siesta zijn we met de helft van de groep gaan paardrijden. De andere groep ging wandelen. Best wel grappig zo voor de eerste keer op die makke paarden. Lekker door het water heen stappen en onderweg de natuur zien. M'n paardje liep erg rustig door het struikgewas in verband met de doornen. Maar in het water lopen vond die echt heerlijk. Erg snel was die niet, dus liep ik meestal in de achterste groep. Veel vogels gezien, een schildpad en een Capibara (grootste knaagdier van Zuid Amerika, dus een zeer grote marmot). Daarna nog even het zwembad in gedoken. 's Avonds weer lekker gegeten en daarna een slaapmutsje genomen en naar bed. In Parati had Chris namelijk een fles lokale sterke drank gekregen en die konden we hier wel opmaken.

Zaterdag 29-10-2005
Pantanal
's Ochtends waren de rollen omgedraaid. Wij gingen wandelen door het bos, terwijl de anderen gingen paardrijden. Weinig dieren gezien, behalve veel muggen. Ondanks de waarschuwing van de andere groep en het veelvuldig gebruik van deet toch behoorlijk gestoken. Vervolgens weer even rusten en toen op de truck, twee uur lang in de brandende zon naar een andere ranch voor de lunch. Onderweg nog diverse beesten gezien. De zon was echter wel erg fel, dus ik voelde me niet helemaal lekker meer op het eind van de rit. Na de lunch voelde ik me wel ietsje beter, maar ik ben toch maar lekker bij de ranch blijven hangen, terwijl de anderen piranha's gingen vangen. een open bootje met nog meer zon lokte me toch niet erg. Op zich ook wel weer eens een bijzondere ervaring, zo alleen tussen die Brazilianen. Met m'n beste Spaans geprobeerd uit te leggen dat ik me dus niet lekker voelde, terwijl hun dus Portugees spreken. Niet echt makkelijk met een woordenschat van 50 woorden, maar ik geloof dat ze het wel enigszins begrepen. Na een paar uur waren de anderen terug en konden we in het donker terugrijden. Met losse schijnwerpers aan, zodat we dieren konden spotten. Nog wat vosachtige beesten gezien. Daarna eten en meteen naar bed om wat uit te zieken.

Zondag 30-10-2005
Pantanal - Sao Paulo
De volgende dag ontbeten en daarna besloten dat ik me toch wel lekker genoeg voelde om nog een keertje te paardrijden. Dit keer met een kleine groep, waarvan sommige ervaren paardrijders waren. Sommige gingen dan ook galopperen, waardoor mijn paard ook meewilde. Tja, dat vond ik weer niet zo leuk, want zo stabiel zat ik nou ook weer niet op het paard. Dus moest ik even voor het eerst echt de teugels ter hand nemen om de leiding te houden. Wel weer een grappige ervaring. Ook door het bos heen rijden, terwijl de gids takken wegkapt. Af en toe even bukken, maar het lukt wel. Daarna nog even met de auto met z'n drieÙn langs de weg gereden om nog wat beesten te spotten. Onderweg kwamen we een grote groep paardrijders tegen die naar onze ranch heengingen voor een lokaal feest. Bier drinken en paardrijden samen gaat dus erg makkelijk. Schijnbaar. Daarna met het vliegtuig naar Sao Paulo. Met tussenlanding natuurlijk. In het hotel aangekomen werkte de sleutel van onze kamer niet, dus moest de moedersleutel er aan te pas komen om ons binnen te laten. Schijnbaar was het hotel al vol, dus kon er geen andere kamer af. Daarna snel naar bed gegaan, omdat ik me nog steeds een beetje grieperig voel. En dat met die vogels. Dat wordt nog oppassen voor de vogelgriep.

Maandag 31-10-2005
Sao Paulo - Manaus
' Ochtends naar het vertrouwde vliegveld van Sao Paulo. In de loop van de middag in Manaus aangekomen, waar we ' middags met een deel van de groep nog wat door het wijkcentrum hebben gewandeld en wat hebben gegeten.

Dinsdag 01-11-2005
Boottocht Amazone
Vandaag (en morgen) een boottocht over de Rio Negro. Een van de bronnen van de Amazonerivier. De waterstand van de amazone is inderdaad schrikbarend laag, maar gelukkig genoeg om nog op de hoofdrivieren te varen. Wel wat warm overigens (35 graden of daaromtrent). Voordat we de boot op gingen hebben we nog even over de plaatselijke makt gelopen, met aparte vis, vlees en groente-afdeling. Vervolgens naar het punt gevaren waar de (zwarte) Rio Negro en de (gele) Rio Silim¶es samenkomen bij de Encontro das Aguas (ontmoeting van de wateren). Aan het eind van de ochtend een korte wandeling gemaakt, waarna we aldaar aan land konden lunchen in een restaurant dat normaal gesproken op het water ligt. Daarna uitbuiken in de hangmat en vervolgens nog geprobeerd om op piranha¦s vissen. Vervolgens naar een ander gedeelte van de rivier (Rio Negro) gevaren, om daar te eten, nog wat te drinken en vervolgens te slapen in de hangmat. Omstreeks een uur of drie ging het opeens hard waaien en kwam er een bui aan. Grote paniek. Alle spullen moesten van de vloer en op stoelen geplaatst worden tussen de hangmatten in. Vervolgens maar weer verder gaan liggen in de hangmat, wat toch mionder lekker lag, omdat de stoelen met mijn spullen er vlak naast stond. Niet al te veel regen gehad uiteindelijk, maar wel een vrolijke gebeurtenis.

Woensdag 02-11-2005

Boottocht Amazone

's Ochtends een fikse wandeling. Eerst ca. 40 minuten over het strand, vervolgens twee uur door het bos en vervolgens weer ca. 40 minuten over het strand. Dit omdat de waterstand te laag was en de boot dus niet naar de startplaats van de wandeling kon varen. Erg vermoeiend. Vooral dat laatste stukje over het strand. Diverse mensen (waaronder ikzelf zij de gek) kwamen dan ook uitgeput aan bij de boot. Daarna een beetje bijkomen met een lunch, een beetje rondhangen op de boot en vervolgens weer naar Manaus. Daar waren we omstreeks 16:00. Bijna alles was gesloten in verband met een nationale feestdag (dag van de doden). Het restaurant in het hotel was open, dus heb ik daar samen met mijn kamergenoot Wim een patatje gegeten, die vreselijk vet was. Gelukkig was er buiten nog ergens een tentje open waar we 's avonds nog wat konden eten en drinken. Ik voelde me niet erg lekker na de friet (en waarschijnlijk ook wel de ochtendwandeling), dus heb ik niets gegeten. Alleen een beetje sap gedronken. Daarna naar de kamer, waar ik vervolgens "al" het eten van die dag er uit kon gooien.

Donderdag 03-11-2005

Manaus - Olinda, via Recife

Vannacht wel goed geslapen, want ik heb weinig van de regen gemerkt. 's Ochtends miezelde het nog steeds wat. Maar er moet nog heel wat water vallen om de rivieren een beetje op hoogte te brengen. Het scheelt echt meters en dat op een kilometersbrede rivier. Na het ontbijt nog even wat wezen internetten en het Teatro Amazonas bezocht. Er was alleen te weinig tijd om met een gids rond te kijken, dus konden we alleen de buitenkant bekijken. Daarna met vliegtuig via Sao Paulo (jawel) naar Recife. Wel een beetje vreemd om eerst drie uur naar het Zuidoosten te vliegen en vervolgens weer drie uurtjes naar het Noordoosten. Een rechtstreekse vlucht zou echt een stuk korter zijn, maar ja, die is er helaas niet. In Recife aangekomen, nog een uurtje met de bus gereden naar Olinda gereden, waar we laat aankwamen. Terwijl we op de sleutels stonden te wachten konden we om 12 uur gaan zingen voor Rene die jarig was. Daarna nog even wat gedronken op z'n verjaardag en op naar bed.

Vrijdag 04-11-2005
Olinda (Ilha Itamarach)
Vandaag een bustoer hier in de buurt gedaan. Eerst het oudste kerkje in Brazilie (Sao Cosme e Sao Damino) bezocht met nabijgelegen kloosters. De kinderen aldaar fungeerde als tourgids per groepje van twee mensen. Ik heb maar decadent gedaan en een privÚ gids genomen. Wel wat lastig als die alleen Portugees en wat Spaans spreekt. Maar goed je moet de lokale projecten wel een beetje ondersteunen. Hij sprak vol overgave over alle jaartallen en alle heiligen. Erg vermoeiend om met zo'n jongen te praten, maar wel heel erg leuk. Daarna naar Fort Orange. Een overblijfsel van een oud Nederlands Fort. Jawel, er zijn hier al eerder Nederlanders geweest. Leuk uitzicht, maar voor de rest niet zo bijzonder. Daarnaast was ook het Pieterburen van Brazilie. Hier is het voor zeekoeien. Wel leuk om even te zien. Vervolgens nog even wat eten daar bij het fort en een paar uurtjes aan het strand gezeten en gezwommen. Bij aankomst in het hotel stond de champagne en de taart klaar voor Rene, zodat we nog even konden feestvieren. 's Avonds nog even gezellig met z'n allen wezen eten bij een gerenommeerd restaurant. Wel lastig dat bijna alle Schotels zodanig groot zijn, dat je het met z'n tweeen moet bestellen. Onderweg naar het hotel hebben we nog een soort van kroegentocht gedaan. Het is ook wel frustrerend om hier je klem te zuipen en om dan te ontdekken dat je een hele Euro kwijt bent. Wat een afzetters. Er liep ook nog een groep lokale mensen door de stad die muziek speelden en zongen. Dan loop je gewoon even met je drankje naar buiten om te kijken en daarna ga je pas weer eens terug om nog even af te rekenen.

Zaterdag 05-11-2005
Olinda
Vanmorgen hier met een groepje Olinda onveilig gemaakt. Wat kerkjes bezocht, waaronder ook eentje waar een lokale kunstenaar woont. Leuk uitzicht vanuit de klokkentoren. Daarna een pannenkoekje wezen eten. En daarna maar even een onspannen middagje.

Zondag 06-11-2005

Olinda - Salvador - Lencois

Vandaag vroeg op voor de ochtendvlucht naar Salvador. Aldaar aangekomen direct met twee busjes naar Lencois gereden. Zo¦n zes en half uur, inclusief twee pauzes. Da's toch wel weer even wennen. In elke andere normale rondreis zit je bijna dagelijks zo lang in een bus en nu valt het toch wel even tegen. Je raakt toch wel gauw verwend. In Lencois 's avonds lekker een pizzaatje gegeten. Van die kleine familiepizza's. En natuurlijk bestelden we veel te veel. Maar gelukkig was het wel erg lekker. Helemaal volgestopt zijn we langzaam aan richting hotel gelopen, totdat we wat muziek hoorden spelen. We hebben toen onze oren gevolgd en kwamen uit ergens bij een huisje waar het heel erg druk was. Daar was men bezig met een soort van seance. Een paar mensen draaiden constant in de ronte om in trance te raken, zodat ze door geesten bezeten zouden worden. Heel erg intiem allemaal, maar we mochten er als toeristen zowaar tussenstaan. Wel een beetje op de achtergrond maar we mochten op bepaalde punten nog wel even meedoen.

Maandag 07-11-2005
Lencois (Chapada Diamantina N.P.)
Vandaag een grote tour gemaakt door de regio. Eerst een waterval bezocht waar we konden zwemmen (Rio Mucuguzinho/Poco do Diablo). Sommige enthousiastelingen gingen aldaar nog abseilen en tokkelen. Als videoman, werd ik daar ingehuurd om deze sportievelingen met hun eigen videocamerta op te nemen. Zodoende had ik weinig tijd om zelf nog even te zwemmen. Ik kwam dan ook het water uit, toen iedereen al weer terugliep. Dus snel aankleden en weer omhoog lang de berg klauteren. Daarna een grotwandeling gemaakt door Gruta da Lapa Doce. Deze is uitgesloten door een oude rivier die ondertussen ergens anders z'n weg heeft gevonden. Wel een behoorlijk brede grot overigens. Na de grotwandeling gauw even eten, zodat we op tijd waren voor de blauwe weerspiegeling van de zon op een ondergronds meertje (Gruta Azul). Aldaar vervolgens nog een klein stukje gewandeld naar een meertje om te kunnen zwemmen. Daar leidde onze reisleider een korte "grotwandeling". Met je benen in het water door een nauwe grot. Wel weer een bijzondere ervaring. Aan het eind van de middag uiteindelijk naar een tafelberg voor de zonsondergang (Morro do Pai Inicio). Erg mooi, maar ja dat heeft wel als nadeel natuurlijk dat je in de schemer naar beneden moet klauteren. Maar het was de moeite zeker waard.

Dinsdag 08-11-2005
Lencois - Salvador da Bahia
Vandaag alweer terug naar Salvador. Door het aangepaste vliegschema waren we een dag kwijtgeraakt aan tussenlandingen in Sao Paulo, waardoor we een dag minder lang in Salvador zouden blijven. Echter op dinsdagavond is het in Salvador altijd groot feest. Een groot deel van de groep wilde dat niet missen, dus zijn we op eigen kosten een dag eerder naar Salvador teruggereden. Het was even wat geregel, maar uiteindelijk konden tien man met een van de prive bussen naar Salvador. Weer zes en half uur onderweg. Vervolgens even douchen en hop naar de stad voor een speciale kerkdienst in de "zwarte" kerk (Igreja NS do Rosario dos Pretos). Een kerk voor de armen. Veel gezang en swingen. Halverwege werd er brood binnengedragen en na afloop van de dienst kreeg iedereen een broodje. Wel heel bijzonder. Dat was een van de reden dat we met 10 man eerder naar Salvador waren gegaan. De andere reden was een optreden van Olodum. Een band die wereldberoemd is in heel Brazilie en dankzij Paul Simon en Michael Jackson (they don¦t care about us) ook een beetje in de wereld. Een waar drumspektakel, waarbij de andere muzikanten echt een beetje in de schaduw stonden.

Woensdag 09-11-2005
Salvador da Bahia
¦s Ochtends naar het strand geweest tot een uur of twaalf. Daarna met z¦n drieÙn de schaduw opgezocht in een winkelcentrum. Niet echt spectaculair. Je vindt er eigenlijk dezelfde dingen als in een winkelcentrum in Nederland. Niet echt toeristisch dus. Wel daar een DVD van Olodum gekocht en heerlijk een ijsje gegeten. Daarna terug naar het hotel waar de rest van de groep ook uit Lenþois was teruggekomen. Daarna zijn we aan het eind van de middag met de openbare bus naar het centrum gegaan voor een korte rondleiding en om te eten. Dat is een stuk goedkoper, dan met de taxi. R$1,60 (ca. 65 eurocent) per persoon i.p.v. R$30 (ca. Ç12) voor een taxi. Maar het duurt daar en tegen dan ook twee keer zo lang om er te komen (een uur i.p.v. een hal uur exclusief het wachten op de bus). Voor ons dan ook een reden om vervolgens toch maar steeds weer met de taxi te gaan, aangezien er bij het hotel buiten het strand om weinig anders was te doen. Na het eten was er weinig in de stad te doen. Het was duidelijk een stuk rustiger dan op dinsdag. Om tien uur hield de live-muziek al op. Dus uiteindelijk maar vroeg naar het hotel gegaan met de taxi om er daar nog eentje te nemen.

Donderdag 10-11-2005

Salvador da Bahia (Pelourinho)

Vandaag een beetje (weer) in het centrum gebivakkeerd. Wat kerkjes bezocht, wat winkeltjes bekeken en meer van dat soort dingen. In het hotel aangekomen, hadden we nog maar een uurtje om op het strand te liggen, voordat de zon onder ging. Daarna met de taxi naar het centrum gegaan voor het afscheidsdiner, waar de rest van de groep al was. Die hadden om vijf uur al de bus genomen, zodat ze om zeven uur naar een dansvoorstelling konden. Dat was aan ons die avond niet echt besteed. Na het eten het centrum verder ingelopen, waar nu weer wel overal live-muziek was. Op de plaatst waar dinsdag Olodum nog optrad, trad nu een band op genaamd Aphrodisiac, waar volgens de receptie ook een aantal leden van Olodum in speelden. Het concert was om acht uur al begonnen en wij kwamen er om tien uur. Te laat dus om nog naar binnen te gaan. Maar buiten kon je tussen de lokale bevolking toch nog de muziek goed horen. Met een deel van de groep hebben we daar dan ook een half uur gestaan, terwijl de rest daar een binnenplaats opging, waar andere live/muziek was. Zoals gezegd, was het wel druk, dus moest je goed oppassen voor zakkenrollers en irritante straatverkopers. Maar dat mocht de pret niet drukken. Zeker niet toen ze voor ons zowaar bekende (reggae) muziek speelden. Daarna zijn we bij de rest van de groep gaan zitten om daar de live-muziek te zien. Toen dat was afgelopen zijn we nog naar een ander tentje gelopen en hebben we nog een afzakkertje genomen. Uiteindelijk een beetje laat naar bed natuurlijk, maar dat hoort erbij. Zeker op de laatste dag voor vertrek.

Vrijdag 11-11-2005
Vlucht naar Nederland
Nu na het ontbijt de spullen gepakt en even achter de computer gedoken. Ik had niet zo veel zin om echt lang in de zon te zitten, wat de anderen wel van plan waren. Daarna naar het strand gelopen, alwaar een aantal personen het na een half uurtje het voor gezien hielden. Tja, dan ga ik ook nog wel even mee. Met de taxi naar de Aeroclub. Een beetje chique shoppingcentrum voor de rijkere Braziliaan. Ze hadden wel diverse leuke souvenirwinkeltjes en diverse eettentjes. Daar tot drie uur doorgebracht en toen op naar het hotel terug. In het hotel nog even mezelf omgekleed voor het Nederlandse weer en nog wat rondgehangen voordat we naar het vliegveld konden. Daar zijn we met de hele groep nog naartoe gegaan, ondanks dat er twee medereizigers en de reisleiding daar bleven. Nog even tijd voor een drankje en een groepsfoto voordat we konden vertrekken. Het vliegtuig bleek vertraagd, dus konden we uiteindelijk nog een poosje wachten. In Sao Paulo afscheid genomen van twee anderen die daar nog wat langer bleven. Vervolgens door de scanner en de douane heen, wat nogal lang duurde. Daarom kwamen we te laat bij het vliegtuig aan, die gelukkig nog niet weg was. Nog even snel de shop ingegaan om de laatste Reals op te maken, maar ze accepteerde alleen dollars. Fraaie boel. Bij de boarding moest eerst nog een kopie worden gemaakt van ons paspoort in verband met strengere controle in Amsterdam schijnbaar. Met een behoorlijke vertraging zijn we uiteindelijk richting Parijs gevlogen.

Zaterdag 12-11-2005

Aankomst in Nederland

's Nachts heb ik een beetje geslapen. Niet echt veel, maar genoeg om enigszins uitgerust in Europa aan te komen. In Parijs mochten we weer het vliegtuig niet uit. Dit maal schijnbaar in verband met de veiligheid, want er zijn diverse onlusten in Frankrijk. Ach, om de tijd te doden dan maar een kussengevecht en andere leut. Uiteindelijk kwamen er vier passagiers bij in het vliegtuig, zodat er toch zeker nog veertig mensen in het vliegtuig zaten. We konden dus uitzoeken, waar we wilden zitten. Boven Frankrijk was het enorm bewolkt. Boven Zeeland was echter de bewolking weg en konden we mooi de kustlijn van Nederland volgen. Wel leuk om zo vlak boven je huis te vliegen in de wetenschap dat het nog wel een paar uurtjes duurt voordat je er bent. In Nederland aangekomen wachtte onze groep nog een leuke verrassing. Onze koffers bleken niet meegekomen te zijn. Nou, daar staan je dan met je goed fatsoen. Allemaal naar de balie voor vermiste goederen. Formulieren invullen. Netjes op je buurt wachten en dan je tas zo goed mogelijk beschrijven ter identificatie. Je mocht zelfs alvast een douaneformulier invullen of je wat hebt aan te geven. Aan de hand daarvan bepalen ze dan of ze je koffer gaan controleren als die alsnog aankomt. Voordeel natuurlijk is wel dat je met je handbagage zonder controle direct naar buiten kan en dat je koffer thuis wordt bezorgd.

Zondag 13-11-2005

Aankomst tas in Nederland (epiloog)

De hele dag een beetje met de foto's en het reisverslag in de weer geweest. Aan het eind van de middag werd ik opgebeld dat m'n tas in Schiphol was en of ze hem vanavond (tussen 8 en 12) mogen brengen. Tja, dat moet dan maar. Om half elf was die er en was de vakantie wat mij betreft pas echt afgesloten.