Toch maar gewoon opgestaan en de tas ingepakt, want we gingen naar een ander hotel. Nagenoeg niet gegeten, alleen een droog broodje en twee bakken thee. Daarna met de bus naar het condor-uitzichtpunt. Daar hebben we zo'n drie uur gezeten, zonder een condor te zien en ik voelde me alsmaar slechter worden in de zon. Een beetje uitdrogingsverschijnselen denk ik. In afwachting van wat we gingen doen ben ik maar in de bus gaan liggen om een beetje bij te komen. Daarna een stukje teruggereden naar een punt waar wellicht wel condors zaten. Iedereen naar buiten, behalve ik, aangezien ik me echt niet goed voelde. Wel gelijk de ORS gepakt en gemengd door m'n water. Na een kwartiertje riep de chauffeur me naar buiten aangezien die een condor vlak boven ons zag. Ik naar buiten gerent en nog vrij goed een condor gezien. Daarna de videocamera gepakt en wat in de verte gefilmd. Na vijf minuten was ik weer helemaal gaar en ben ik maar weer gauw naar binnen gegaan.
Na deze condorperikelen ging iedereen (behalve ik) wandelen door de Canyon. Ik kon dus lekker een uurtje in de bus liggen. Daarna op naar Chivay voor de lunch. In mijn geval dus maar een kopje soep en wat droog brood. Gelukkig ging het al iets beter. Daarna op naar het hotel. Ik ben maar gelijk naar de kamer gegaan om te slapen, terwijl de rest weer een wandeling ging doen. Om half vier gingen ze weg en om kwart over zes kwam m'n kamergenoot Jan-Paul terug om te zeggen dat er over een kwartier een verhaal(tje) van onze reisleidster was. Ik me dus maar aangekleed en de boel aangehoord. Ik bestelde een thee en kreeg nas verloop van tijd een volledige thermoskan met en theezakje. Erg fijn, want na de vierde bak thee voelde ik me een stuk beter. Het verhaaltje liep ietwat uit, omdat het laatste stuk ging over ons hotel in Cuzco, het El Niħo Hotel. Een soort hotel annex opvangtehuis voor kinderen (in de verkorte versie dan). Daarna een beetje gegeten en vrij snel naar bed (9 uur).
|
producties 
021029