2009 : China   090722
Woensdag 22-07-2009
Eclips / Shanghai
De grote dag is aangebroken. De afgelopen week hebben we steeds de weersvoorspellingen in de gaten gehouden en die beloofde al niet veel goeds. En inderdaad, het is enorm bewolkt. Nou ja, maar op tijd opstaan en er het beste van hopen. Het begint al meteen lekker. Na het "voortreffelijke" diner van gisteravond, was het ontbijt weer een nieuwe belevenis. Als je om orange juice vraagt, dan krijg je van dat sinasappel oplosspul verwerkt in heet water. Je kan er wel ijsblokjes bij krijgen!! Ach ja, het is weer eens wat anders.

De Baobab-reisleiding stelt twee locaties voor waarvandaan je de eclips kan bekijken. Vanaf het dak van het hotel of in het plaatselijke park. Een deel van de groep zou het eigenlijk liever doen ergens in de rijstvelden. Maar ja onze Engels sprekende tourgids helpt niet echt, de chauffeur is slecht te vinden en de tijd begint te dringen. Als het zoveel moeite moet kosten, laat het dan maar. We besluiten dan maar naar het park(je) te lopen. Achteraf gezien een heel goede beslissing. Het is er gezellig druk zo met een paar Nederlanders en diverse Chinezen. Door de wolken heen zien we af en toe de zon, waar de maan langzaam aan voorkruipt. Eigenlijk zijn de eclipsbrillen en speciale filters niet nodig. Die wolken zijn ook hele goede filters. Ook een klein buitje haalt ons niet uit ons goede humeur. Even de regenjassen pakken en alle camera';s onder plastic bedekken. En na een paar minuten houd dat weer op en blijft het verder droog. We merken al gauw dat wij de tweede attractie van de dag zijn, dus entertainen wij de plaatselijke bevolking met ons gezang. Ook richting de groepsgenoten op het hoteldak zingen we nog even "Het is stil aan de overkant", maar ze reageren niet echt. Ze gaan alleen maar een beetje zwaaien. Er loopt ook een cameraman van het lokale nieuws en die vindt 5 minuten voor de totale verduistering eindelijk een tolk, die het Engels van Ellen kan vertalen naar het Chinees voor hem. Dus Ellen wordt ge´nterviewd terwijl wij ons opmaken voor het grote moment. Zouden we er wat van kunnen zien. Jawel, er verschijnt een gat in de bewolking precies bij de zon. Nog een kleine beweging van de maan en de zon is verdwenen. De diamanten ring wordt zichtbaar en we zien nog even een poosje de corona, voordat de wolken de boel echt verduisteren. Achteraf horen dat we nog mazzel hebben gehad. In Shanghai was niets te zien van de totale verduistering. Da's niet fijn. In het "nachtelijk donker" van de zonsverduistering maken we nog de nodige foto's van het plein en vermaken we ons met de lokale bevolking. Tja, als je de corona niet kunt zien, dan moet je je toch vermaken.

In de loop van de middag gaan we met de bus naar Shanghai. Het regent daar wat meer. Wat een grauwe stad zo. Na het inchecken gaan Ellen en ik met de metro naar de stad. We raken al helemaal gewend aan de kaartjesautomaten. Nou ja, bijna dan. Bij het verlaten van de metro moet je kaartje in de automaat stoppen, die dan wordt ingeslikt. Bij Ellen lukt dat maar niet. Vreemd. Wel heeft ze een bijzonder metrokaartje, zo met een chip erop. Of wacht eens dat is het kaartje van de hotelkamer. Oeps, gelukkig komt die er dus wel uit, anders sta je daar zonder kaartje van je kamer.

Even gewandeld over de grote winkelstraat van Shanghai en dan hop een restaurantje zoeken. Deze keer maar eens gewoon een Chinees restaurant bezoeken met z'n tweeÙn, waar we zelf wat gerechtjes bestellen. Niet alles is even lekker, maar het vult wel. Daarna op zoek naar de Bund Sightseeingtunnel. Tja en dan zie je pas wat een bouwput Shanghai eigenlijk is. Zeker zo vlak voor de expo van 2010. De Bund is gewoon niet te bereiken. Er staan allerlei afzettingen. Teleurgesteld maar terug gelopen naar het metrostation en gewoon met de metro dan maar een halte nemen onder het water door. Daar bij de uitgang kom je weer allerlei afzettingen tegen. We hadden afgesproken naar de Jinmatoren te gaan voor een mooi uitzicht over verlicht Shanghai. Diverse pogingen hebben we genomen om door de barrières van de afzettingen heen te gaan, maar dat leverde vooral modderige en vermoeide voeten op. We dachten er bijna te zijn, maar toen liepen we vast op de "snelweg" die we niet konden oversteken. Dus weer een stuk omlopen. Uiteindelijk vonden we het wel en konden we redelijk snel een kaartje kopen. Een leuk uitzicht over een verlichte stad, alleen je kon door de nevel niet gigantisch ver kijken. De terugweg naar het metrostation ging gelukkig een stuk gemakkelijker, omdat we aan de goede kant bleven van de afzettingen en de weg.
 
Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.