Wat een avontuurlijke reis. Dat begon al op schiphol. Wel een e-ticket en via internet te volgen, maar niet kunnen inchecken via internet. Bij de balie van Air France konden ze ons niet vinden in de computer. Een poosje bellen en wat proberen en alsnog een instapkaart,. Maar alleen tot Parijs. Daar moesten we ons maar melden bij de transferbalie.
In het vliegtuig zaten we lekker uit elkaar. Ellen een rij of 11 voor me. De rest van de Summum groep zat bij mij in de buurt dus alvast een beetje gekletst en wat kennis gemaakt. In Parijs zijn we zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een transferbalie onderweg naar de gate. Slechts 5 kwartier hadden we met het uitstappen inbegrepen. Natuurlijk was er nergens een transferbalie met mensen. Alleen nog een computer om zelf in te checken. Dat lukte dus weer niet. Wel fijn zo ¦s avonds als er niets meer open is. Gelukkig uiteindelijk toch nog een balie gevonden. Die wilde ons eigenlijk niet helpen, maar we hebben het verhaal uitgelegd en alsnog een instapkaart gekregen. Daarna op naar de controle, alwaar de plastictas van Ellen d¦r vloeistoffen te groot was. Joepie. Maar gelukkig paste het wel in een kleiner zakje. Toch wel fijn die regeltjes.
Bij het instappen was de instapkaart weer niet goed. Geen barcode. Dus weer het verhaal verteld en een andere kaart gekregen. We waren gelukkig nog op tijd in het vliegtuig, dus op naar Argentinië.
|
producties 
071012