2002 : Peru   021105

Dinsdag 05-11-2002
Ollantaytambo - korte Inca-trail naar Winay Wayna
's Ochtends in het hotel ontbeten en wachten op het perron totdat de trein kwam. Ik had alleen het hoogstnoodzakelijke in m¦n rugzak gestopt en de rest in een weekendtas aan de anderen meegegeven. Dat werd al gauw voor hun een verzameltas om souveniertjes in te gooien. Op het terrein ontmoette we onze gids. Deze gaf ons onze kaartjes en instructie waar we moesten uitstappen. Bij kilometerpaal 104 uitgestapt en verzamelen bij de gids. De anderen van de groep zwaaiden nog even toen ze voorbij reden in de trein.

Toen op naar het eerste checkpoint. We kregen allemaal een nummer, zodat we op de lijst met personen de zoveelste naam konden aankrassen (zonder dat het de onze was). Tja je moet wat doen met al die bureaucratie. Vervolgens even een klein ruŽnetje bezocht en daarna een lunch. Niet veel bijzonders, maar ik heb het toch maar opgegeten om een met een gevulde maag te gaan wandelen. Vervolgens naar boven toe wandelen. De andere groepen waren al onderweg, dus wij waren de laatsten. In het begin was het even lastig dat klimmen, maar na verloop van tijd ging het steeds beter. Gelukkig was er veel bewolking en was het qua temperatuur goed uit te houden. Halverwege haalden we al de helft van een andere groep in. Dat ging dus lekker qua tempo. Om half drie waren we bij de ruŽnes van Wi±ay Wayna. Daar een verhaaltje van een half uur van de gids en toen op naar de herberg. Eerst even kijken of we de andere twee van de lange Incatrail vonden, maar die waren er nog niet. Daarna op naar de slaapzaal en even douchen. Vervolgens om vier uur een kopje thee met broodjes en popcorn. Erg lekker na zo¦n inspanning. Vervolgens kwamen we de andere twee tegen, die het reuze naar hun zin hadden ondanks de vele regen. Lekker een whisky/cola gedronken en genoten van het uitzicht. De wolken trokken op en de bergen met sneeuw werden zichtbaar. Daarna gegeten en ¦s avonds met twee engelse meiden uit onze groep, samen met Severine gepest (met engelse regels natuurlijk). De lange Incatrailers waren namelijk druk bezig met toepen in hun eigen groep.

 
Je kunt ook het gehele dagboek (zonder routes) in een keer lezen.