Vandaag weer vroeg op. Om 5 uur reden we al weg, zodat we goede plaatsen in de trein konden regelen. De trein vertrok dus uit Riobamba (en dus niet bij ons hotelperron vandaan). De helft van de groep ging op het (koude) dak zitten en de andere helft dook lekker naar binnen (waaronder ik natuurlijk omdat ik nog altijd wat last heb van hoogtevrees). Langzaam aan kwamen er meer toeristen en werd het zo vol dat er geen zitplaatsen in de personenwagons waren. Gelukkig hadden ze veewagens (waar de mensen op het dak zaten). Daar werden een paar banken ingezet, zodat nog meer mensen meekonden. De reis duurde van 7 uur tot half 2 met als hoogtepunt de zigzagafdaling bij de neus van de duivel. Weinig neus te herkennen, maar goed. Wel leuk zo'n treinrit. Onderweg stopte de trein gewoon langs een weiland en konden er mensen instappen.
¦s Avonds naar Ingapirca gereden. Vorige keer was dat een grote ramp geweest zei onze reisleidster, dus we maakten onze borst al nat. Het bleek allemaal vreselijk mee te vallen. Er was net een nieuw gebouw af waar we konden slapen met grote kamers. Bijna allemaal met twee tweepersoonsbedden. Konden Remon en ik eindelijk onze voeten eens normaal kwijt door schuin in het bed te slapen. Na het diner werden we naar buiten geroepen om luchtballonen op te laten. Niet van die gewone die wij gewend zijn, maar van papier gemaakt en met vuurtje aan de onderkant om de
lucht te verwarmen. Erg spectaculair. Het vuur van de ballon ging vlak langs de boom omhoog. Ook werd er nog wat vuurwerk afgestoken en kregen we aantal rondjes van de plaatselijke sterke drank.
|
producties 
011111